بررسی تفاوت‌های موجود در معاملات آپشن و فیوچرز!

معاملات آپشن و فیوچرز ارزهای دیجیتال، ابزارهای مالی هستند که تریدرها از آن‌ها جهت کسب سود یا محافظت از سرمایه خود در مقابل نوسانات بازار کریپتو استفاده می‌کنند.

اساساً معاملات آپشن (Option) و معاملات آتی یا فیوچرز (Futures)؛ ابزارهای فوق‌العاده مفیدی برای استفاده تریدرهای ارز دیجیتال هستند و روز به‌‌روز نیز به محبوبیت آن‌ها در میان معامله‌گران این حوزه اضافه می‌شود.

در واقع، مجموع حجم معاملات مربوط به فقط 2 ارز دیجیتال بیت‌کوین و اتریوم در سال گذشته، رقمی در حدود 387 میلیارد دلار بود و این موضوع به‌ خودی‌ خود بیانگر حجم معاملات بالا در این بازار است.

اما سؤالی که در اینجا قصد داریم آن را مطرح کنیم این است که معاملات آپشن و فیوچرز ارز دیجیتال چگونه کار می‌کنند و چه تفاوتی بین آن‌ها وجود دارد؟

از این‌ رو، در این مقاله قصد داریم تا به سؤالات و برخی موارد مرتبط دیگر بپردازیم. در واقع در ابتدا توضیحی مفصل و کامل در خصوص معاملات آپشن و فیوچرز و نحوه کارکرد آن‌ها داده و سپس تفاوت‌های میان آن‌ها را بیان می‌کنیم.

شباهت‌های میان معاملات آپشن و فیوچرز

اولین شباهت این دو مفهوم این است که هردوی آن‌ها جزء بازارهای مشتقه به‌ حساب می‌آیند.

این مفهوم بدین معنی است که دارایی‌های معامله‌ شده از طریق این معاملات، ارزش خود را از دارایی‌های زیربنایی مهمی همچون سهام شرکت‌ها، کالاها و در مورد مطلب مدنظر ما، ارزهای دیجیتال بنیادی همچون بیت‌کوین به‌دست می‌آورند.

با این‌ حال، نه معاملات آپشن و نه معاملات فیوچرز، به تریدرهای خود هیچ‌گونه مالکیتی در قبال آن دارایی اساسی نمی‌دهند؛ بلکه در واقع این معاملات نوعی مزیت به‌حساب می‌آیند که به تریدرها این امکان را می‌دهند تا از نوسانات قیمتی موجود در بازار کریپتو بدون خرید هرگونه ارز دیجیتالی در امان مانده و در کنار آن نیز کسب سود کنند.

بیشتر بخوانید: چرا بازار ارزهای دیجیتال، نوسانات زیادی دارد؟

اما با وجود این شباهت‌ها، معاملات آپشن و فیوچرز از بسیاری از جهات با یکدیگر متفاوت هستند که در ادامه به این تفاوت‌ها خواهیم پرداخت:

تفاوت‌های میان معاملات آپشن و فیوچرز

معاملات آپشن به شما این امکان (نه الزام) را می‌دهند که پیش از یک تاریخ معین، یک ارز دیجیتال را با قیمت از پیش توافق شده خریده یا بفروشید. از طرفی، در ازای چنین تضمینی، در زمان خرید یک قرارداد آپشن بایستی حق بیمه این تضمین را پرداخت کنید.

از طرف دیگر، قراردادهای فیوچرز شما را ملزم به خرید یا فروش یک ارز دیجیتال با قیمتی توافقی در زمان پایان قرارداد می‌کنند. با این‌ وجود، در این قراردادها هیچ‌گونه نیازی به پرداخت حق بیمه وجود ندارد.

حال که با خلاصه‌ای از مفهوم این معاملات آشنا شدید، در ادامه قصد داریم تا توضیح دقیق‌تری درباره نحوه عملکرد معاملات آپشن و فیوچرز به شما ارائه کنیم:

بررسی دقیق‌تر مفهوم معاملات آپشن و فیوچرز

هم معاملات آپشن و هم قراردادهای فیوچرز یا آتی، راهی مفید برای تریدرها فراهم می‌سازند تا کاهش قیمت ارزهای دیجیتال را پوشش داده و از نوسانات بالاتر از حد متوسط بازار ارزهای دیجیتال محافظت کنند.

از طرفی، معاملات آپشن و فیوچرز تا حدودی شبیه به هم هستند؛ اما اگر قصد استفاده از هرکدام از آن‌ها را دارید، بایستی از این موضوع اطلاع داشته باشید که این دو دسته از معاملات از چه تفاوت‌هایی با یکدیگر برخوردار بوده و در نتیجه، بدانید که چه زمانی بهتر است تا از هرکدام از آن‌ها استفاده کنید.

حال این بررسی دقیق‌تر را با بررسی معاملات آپشن ارزهای دیجیتال شروع می‌کنیم.

معاملات آپشن (Option) ارزهای دیجیتال چیست؟

معاملات آپشن، قراردادهای مشتقه‌ای هستند که این حق را به تریدرها می‌دهند که پیش از تاریخ انقضای توافق شده در قرارداد، دارایی‌های خود را به قیمت تعیین‌شده خریده یا به فروش برسانند.

در حقیقت، زمانی که شما به‌عنوان یک تریدر اقدام به انجام یک معامله آپشن جهت خرید یا فروش یک ارز دیجیتال می‌کنید، حقیقتاً مالک آن ارزهای خریداری‌ شده نخواهید بود.

علاوه بر این، معاملات آپشن از یک تاریخ انقضا برخوردار هستند؛ نقطه‌ای که قرارداد بایستی در آن تاریخ انجام شود. از طرفی، در این قراردادها، یک قیمت تعیین می‌شود؛ قیمتی که پیش از انقضای قرارداد، اختیار خرید یا فروش دارایی را در این قیمت برای تریدر فراهم می‌سازد.

جدا از این موارد؛ معاملات آپشن ارز دیجیتال، به دو شکل مختلف ارائه می‌شوند: شکل اول آمریکایی است که در آن می‌توانید قرارداد را در هر زمانی پیش از انقضای آن اجرا کنید. اما روش دوم اروپایی است که در آن می‌توانید قرارداد را فقط در لحظه انقضای آن انجام دهید.

دقت داشته باشید که سبکی که انتخاب می‌کنید، غالباً به معامله‌ای که مایل به پذیرش ریسک آن بوده یا میزان اطمینان شما در خصوص روند بازار، بستگی خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: تفاوت تحمل ریسک (RT) و ظرفیت ریسک (RC) چیست؟

در واقع، بسته به اینکه فکر می‌کنید ارزش دارایی مدنظر شما افزایش یا کاهش می‌یابد، می‌توانید از گزینه‌های خرید (Call Option) یا فروش (Put Option) استفاده کنید.

به طور کلی، گزینه خرید این امکان را به شما می‌دهد تا پیش از تاریخ انقضای قرارداد، دارایی پایه قرارداد را با قیمتی معین خریداری کنید. البته دقت داشته باشید که خریدها (Calls) زمانی سودآور هستند که بازار صعودی باشد؛ اما این گزینه به‌هیچ‌ عنوان از شما در مقابل نوسانات بازار محافظت نمی‌کند.

از طرف دیگر، گزینه‌های فروش (Puts) به شما اجازه می‌دهند تا پس از پایان قرارداد، یک دارایی را با قیمت توافق شده به فروش برسانید. در واقع این گزینه‌ها به شما این امکان را می‌دهد تا زودتر از تاریخ مشخص‌شده، یک دارایی را با قیمتی بالاتر بفروشید.

در حقیقت این گزینه در زمان نوسانات بازار، کمک می‌کند تا شما ضرر خود را به شکل قابل‌ توجهی کاهش دهید.

در کل؛ هر زمان که وارد یک قرارداد آپشن می‌شوید، بایستی حق بیمه خود را پرداخت کنید. البته اگر مبلغ حق بیمه پرداخت‌ شده را پیش از تاریخ انقضا قرارداد استفاده نکنید، این مبلغ از بین خواهد رفت.

معاملات آپشن در عمل چگونه کار می‌کنند؟

جهت درک بهتر این موضوع که معاملات آپشن به چه شکل کار می‌کنند، در این بخش قصد داریم تا این معاملات را با ذکر یک مثال توضیح دهیم.

تصور کنید که از طریق گزینه خرید (Call)، اقدام به خرید ارز دیجیتال اتریوم (ETH) با قیمت 3000 دلار می‌کنید. این قرارداد طی 90 روز منقضی می‌شود و حق بیمه آن نیز 300 دلار خواهد بود.

برای اینکه بهتر درک کنید که چه اتفاقی رخ داده است، بایستی بدانید که این قرارداد آپشن به شما این امکان را می‌دهد تا در 90 روز آینده، اقدام به خرید اتریوم با قیمت 3000 دلار کنید. حال اینکه اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش پیدا کند، می‌توانید قرارداد را اجرا کرده و سود 1000 دلاری خود را (منهای حق بیمه 300 دلاری) دریافت کنید.

از طرفی، اگر قیمت اتریوم به زیر 3000 دلار کاهش پیدا کند، شما تنها حق بیمه 300 دلاری خود را از دست خواهید داد و دیگر نیازی به خرید اتریوم در این قیمت نخواهید داشت. در واقع در چنین حالتی، حداکثر ضرر شما همان مبلغ حق بیمه‌ای است که پرداخت کرده‌اید؛ یعنی همان 300 دلار.

در حالتی دیگر، تصور کنید که از طریق گزینه خرید (Put)، اقدام به خرید اتریوم با قیمت 3000 دلار کرده‌اید و تاریخ انقضای این قرارداد نیز 90 روزه خواهد بود. از طرفی، حق بیمه این قرارداد نیز 300 دلار است.

حال در چنین شرایطی، شما این قابلیت را خواهید داشت تا اتریوم های خود را در 90 روز آینده و به قیمت 3000 دلار به فروش برسانید.

در چنین قراردادی، اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش پیدا کند، شما قطعاً از اختیار خود استفاده نمی‌کنید؛ چراکه انجام این کار باعث ضرر 1000 دلاری شما خواهد شد. پس شما اجازه می‌دهید که این گزینه منقضی شده و فقط حق بیمه 300 دلاری خود را از دست بدهید.

از طرفی، اگر بازار نزولی بوده و قیمت اتریوم مثلاً به 1500 دلار کاهش پیدا کند، گزینه فروش (Put) به شما این امکان را می‌دهد تا اتریوم‌های خود را به قیمت 3000 دلاری فروخته و بدین ترتیب از ضرر کردن در امان باشید.

بیشتر بخوانید: چگونه در بازار نزولی ارز دیجیتال دوام بیاوریم؟

فروش آپشن‌های ارز دیجیتال

تا اینجا ما تنها در مورد گزینه‌های خرید توضیح داده‌ایم.

با این‌ حال، شما می‌توانید برای فروش آپشن‌ها نیز اقدام کنید. البته این گزینه‌ها با عنوان گزینه فروش (Writer) نیز شناخته شده و حق بیمه پرداختی توسط خریداران را دریافت می‌کند.

همواره بایستی به خاطر داشته باشید که اکثر فروشندگان آپشن، اختیار حداقل مقدار از ارز دیجیتال طرف قرارداد را در اختیار داشته و اگر بازارها در جهتی خلاف پیش‌بینی آن‌ها حرکت کنند، می‌توانند از این گزینه استفاده کنند.

با این‌ حال، زمانی که یک فروشنده آپشن، مالک هیچ‌یک از ارزهای دیجیتال نباشد، آپشنی را انتخاب می‌کند که به آن آپشن پوشیده نشده (uncovered) یا برهنه (naked) گفته می‌شود که البته گزینه‌ای بسیار پر ریسک به‌حساب می‌آید.

بررسی مفهوم آپشن برهنه (Naked) در معاملات ارزهای دیجیتال

به طور کلی، آپشن فروش برهنه (Naked)، این امکان را به شما می‌دهد تا بدون سرمایه‌گذاری، مبلغ قابل‌ توجهی سود کسب کنید. اما با این‌ وجود، بازهم اشاره می‌کنیم که انتخاب این گزینه، بسیار پر ریسک و پرخطر خواهد بود.

به‌ طور معمول، کارگزاران اختیاردار این معاملات، از شما می‌خواهند تا پیش از آنکه بتوانید آپشن‌های خود را بفروشید، مقدار مشخصی از وثیقه (Collateral) که به آپشن حاشیه (Margin) نیز شناخته می‌شوند، را برای آن‌ها ارسال کنید.

جهت درک بهتر این معاملات، فرض کنید که یک آپشن خرید 90 روزه برای بیت‌کوین را به قیمت 30000 دلار می‌فروشید. در حقیقت در اینجا لازم است تا بیت‌کوین‌ (BTC) را بدون توجه به افزایش قیمت آن، و با همان قیمت بفروشید.

حال اگر قیمت بیت‌کوین‌ در آن روز، به 40000 دلار برسد، باید بیت‌کوین‌ را با 33 درصد حق بیمه خریداری کرده و سپس آن را به هرکسی که آپشن شما را به قیمت 30000 دلار خریداری کرده است فروخته و نهایتاً اینکه، در این فرآیند 10000 دلار از دست بدهید.

در حالی‌که، اگر قبل از فروش آپشن خود، خود را با خرید بیت‌کوین به قیمت 30000 دلار (یا کمتر) پوشش می‌دادید، نیازی به خرید بیت‌کوین‌ با قیمت بالاتر نداشتید.

علاوه بر این؛ اگر از بیت‌کوین‌ بیشتری نسبت به آنچه که این آپشن برای فروش آن نیاز داشت، برخوردار بودید، می‌توانستید از افزایش قیمت بیت‌کوین‌ سود ببرید.

معاملات آتی یا فیوچرز ارزهای دیجیتال چیست؟

اساساً قراردادهای آتی این امکان را به شما می‌دهند تا یک دارایی دیجیتال بخصوص را در تاریخی مشخص‌ شده در آینده و باقیمتی از پیش تعیین شده، بخرید یا بفروشید.

در واقع، این معاملات عموماً جهت هموار کردن نوسانات قیمت در بازارهای مربوط به مواد غذایی و کشاورزی (با اجازه دادن به کشاورزان جهت خرید محصولات یا بذر مورد نیاز خود از قبل با قیمت توافقی) است که به وجود آمده‌اند.

به‌طور کلی؛ مشابه قراردادهای آپشن (Option) که در بالا به بررسی آن‌ها پرداختیم، معاملات آتی نیز به یک دارایی اساسی مانند کالاها، سهام یا ارزهای دیجیتال اصلی مرتبط بوده و ارزش خود را از آن‌ها می‌گیرند.

با این حال؛ اساساً هر زمان که دو طرف، اقدام به ورود به یک قرارداد فیوچرز کنند، دارایی پایه بایستی همزمان با تاریخ انقضای آن قرارداد، خریداری یا فروخته شود. در حقیقت، چنین تعهدی است که باعث می‌شود تا معاملات فیوچرز به‌ صورت ذاتی، از ریسک بیشتری نسبت به معاملات آپشن برخوردار باشند.

بیشتر بخوانید: تفاوت فیوچرز استاندارد و پرپچوال

تفاوت میان خرید و فروش یک معامله آتی ارز دیجیتال 

زمانی که شما اقدام به فروش یک قرارداد آتی می‌کنید، موظف هستید تا دارایی مدنظر را به قیمت توافق شده در تاریخ معین، بفروشید.

ازاین‌رو، هنگامی‌که بازار نزولی باشد، هرکسی که قرارداد فیوچرز شما را خریده باشد، قانوناً موظف است که در زمان انقضای قرارداد، آن دارایی را از شما بخرد.

از طرف دیگر، زمانی که اقدام به خرید یک قرارداد آتی می‌کنید، قیمت را از قبل بر روی مقداری مشخص قفل می‌کنید. در واقع این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد تا در صورت رشد، کسب سود کنید؛ چراکه در این حالت شما یک ارز دیجیتال را با قیمتی کمتر از ارزش آن خریداری کرده و سپس آن را جهت کسب سود، به فروش می‌رسانید.

همچنین، در زمان خرید یک قرارداد آتی، لازم نیست تا کل ارزش قرارداد را سهام گذاری یا استیک (Stake) کنید. در عوض می‌توانید درصدی از ارزش کل قرارداد را که جهت اجرای آن ضروری است، نگه‌ دارید که به این کار اصطلاحاً معامله در حاشیه‌ (trading on margin) گفته می‌شود.

با این‌ حال، اگر ارزش یک دارایی دیجیتال که قرارداد آتی شما بر آن استوار است کاهش پیدا کند، صرافی‌ای که قرارداد خود را از آن خریداری کرده‌اید، ممکن است گزینه‌ای را در اختیار شما قرار دهد که اصطلاحاً به آن مارجین کال‌ (margin call) می‌گویند.

همان‌طور که می‌بینید، در این نوع معاملات، با الزام شما به خرید یا فروش یک دارایی، معاملات آتی ذاتاً ریسک بیشتری نسبت به معاملات آپشن دارند. اما نکته مثبت این معاملات این است که جهت صدور یک قرارداد فیوچرز، از قبل نیازی به پرداخت حق بیمه نخواهید داشت؛ بنابراین می‌توانید بدون پرداخت هیچ‌گونه پولی، کسب سود کنید.

حال بیایید تا با ذکر یک مثال، باهم ببینیم که یک معامله فیوچرز اساساً به چه شکل کار می‌کند:

معاملات فیوچرز در عمل چگونه کار می‌کنند؟

فرض کنیم که قیمت بیت‌کوین 30000 دلار است و شما می‌خواهید یک قرارداد فیوچرز بخرید تا از روند قیمتی که پیش‌بینی کرده‌اید، کسب سود کنید. اگر پیش‌بینی می‌کنید که قیمت بیت‌کوین افزایش پیدا می‌کند، می‌توانید یک قرارداد فیوچرز را با قیمت 30000 دلار خریداری کنید.

در واقع این قرارداد شما را ملزم به خرید بیت‌کوین با قیمت 30000 دلار می‌کند.

بنابراین اگر قیمت بیت‌کوین در زمان پایان قرارداد (بست پوزیشن) به 35000 دلار افزایش پیدا کند، می‌توانید یک بیت‌کوین را با قیمت 30000 دلار خریداری کرده و بلافاصله آن را به قیمت 35000 دلار فروخته و بدین ترتیب، 5000 دلار سود کنید.

حال تصور کنید که شما صاحب یک بیت‌کوین هستید، اما پیش‌بینی شما این است که احتمالاً قیمت این ارز دیجیتال کاهش می‌یابد. در این صورت، می‌توانید در یک قرارداد فیوچرز، بیت‌کوین را با قیمت 30000 دلار به فروش برسانید. درواقع در این قرارداد، طرفی که خریدار است، ملزم می‌شود تا هر زمان که قرارداد منقضی شد، 30000 دلار به ازای هر بیت‌کوین به شما بپردازد.

از این‌ رو، اگر مثلاً قیمت به 20000 دلار کاهش پیدا کند، شما خود را از ضرر 10000 دلاری نجات داده‌اید. با این‌ حال، اگر قیمت به 40000 دلار افزایش پیدا کند، بایستی بیت‌کوین خود را 10000 دلار کمتر از ارزش لحظه آن، به فروش برسانید.

سخن پایانی 

معاملات آپشن همانطور که از نامش پیداست، به سرمایه‌گذاران این اختیار را می‌دهد که یک دارایی را صرف نظر از قیمت بازاری آن، بخرند یا بفروشند. این نوع قراردادها بسیار تطبیق‌پذیر هستند و می‌توان در سناریوهای مختلفی از جمله پوشش ریسک و معاملات دارای ریسک از آن‌ها استفاده کرد.

معاملات فیوچرز نیز موجب می‌شوند که شما یک دارایی دیجیتال یا کالای خاصی را در آینده و با قیمت از پیش تعیین شده‌ای معامله کنید.

توجه داشته باشید که هر دوی این معاملات ریسک‌‌های بسیاری دارند؛ بنابراین پیش از استفاده از این نوع قراردادها، باید درک کاملی از نحوه سازوکار آ‌ها داشته باشید.

در این مقاله؛ این نوع معلاملات، مزایا و معایب آن‌ها را با ذکر مثال‌هایی مورد بررسی قرار دادیم. امیدواریم که با مطالعه این مقاله، دید بهتری نسبت به معاملات آپشن و فیوچرز به دست آورید.

شما در بورس، علاوه بر خرید و فروش سهام:

• می‌توانید در دارایی‌هایی مانند طلا و مسکن سرمایه‌گذاری کنید
• در صندوق‌های سرمایه گذاری بدون ریسک، سود ثابت بگیرید

برای شروع سرمایه‌گذاری، افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

نام شرکت	ویژگی‌ها	امتیاز	لینک ثبت‌نام
کارگزاری آگاه	باشگاه مشتریان با جایزه نرم‌افزار معاملاتی پیشرفته دریافت اعتبار معاملاتی خرید آنلاین صندوق‌ سرمایه‌گذاری ثبت‌نام آنلاین برای کد بورسی

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

نام خدمات	ویژگی‌ها	لینک ثبت‌نام
دوره‌های آموزش تحلیل تکنیکال	دوره‌های حضوری + غیرحضوری شناخته‌شده‌ترین اساتید در سطح مقدماتی، متوسط و پیشرفته ارائه مدرک معتبر گذراندن دوره