قرارداد آتی یا معاملات فیوچرز چیست؟

معامله‌گران مختلف پس از آشنایی اندکی با بازارهای مالی، به عنوان فیوچرز برمی‌خورند. در این زمان برای آن‌ها این سوال پیش می‌آید که فیوچرز چیست، چه کاربردی دارد و چطور می‌توان با استفاده از آن کسب سود کرد.

اگر سرمایه‌گذاران بدانند که معاملات فیوچرز چیست و چگونه انجام می‌شود، بهتر می‌توانند از فرصت‌های بالقوه موجود در بازار استفاده کنند و به کسب سود بپردازند.

قرارداد فیوچرز (futures contract) یا آتی، یک توافق قانونی برای خرید یا فروش یک دارایی مثل کالا (commodities) یا اوراق بهادار در یک قیمت از پیش تعیین‌شده و زمان مشخصی در آینده است.

خریدار یک قرارداد فیوچرز، تعهد خرید و دریافت دارایی پایه آن قرارداد را در زمان سررسید می‌پذیرد. یعنی فرد با خرید قرارداد فیوچرز موظف می‌شود که آن دارایی مورد نظر را مطابق شرایط قرارداد در تاریخ سررسید از فروشنده آن بخرد. فروشنده قرارداد فیوچرز هم تعهد می‌دهد که دارایی پایه را مطابق شرایط تعیین‌شده در قرارداد در تاریخ سررسید تامین کند و آن را به خریدار بفروشد.

مروری بر نکات مهم

• قراردادهای فیوچرز جزو ابزارهای مشتقه مالی هستند که خریدار را به خرید و فروشنده را به فروش دارایی پایه با قیمت مشخص و در تاریخ معینی در آینده موظف می‌کنند.
• قراردادهای فیوچرز این امکان را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند که از تغییر قیمت اوراق بهادار، کالاها یا ابزار مالی در هر جهتی، چه خرید و چه فروش، با استفاده از اهرم سود کنند.
• فیوچرز همچنین اغلب برای پوشش ریسک تغییر قیمت دارایی پایه استفاده می‌شود. فیوچرز با این کارکرد خود به پیشگیری از زیان ناشی از تغییرات نامطلوب قیمت در آینده کمک زیادی می‌کند.
• تقریباً برای هر کالایی که بتوان تصور کرد، قرارداد فیوچرز قابل معامله وجود دارد. از جمله این موارد می‌توان به گندم و غلات، دام، انرژی، ارز کشورها و حتی اوراق بهادار و دارایی‌های مالی اشاره کرد.
• در آمریکا کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) برای قراردادهای فیوچرز مقررات وضع می‌کند و در ایران، معاملات آتی تحت نظر سازمان بورس و اوراق بهادار و بورس کالا انجام می‌شود.

فیوچرز چیست؟

برای شروع باید ببینیم که فیوچرز چیست و نحوه کارکرد آن را بررسی کنیم. فیوچرز از قراردادهای مشتقه مالی است که طرفین را به مبادله یک دارایی در تاریخ و قیمت معینی در آینده موظف می‌کند.

در این حالت خریدار باید دارایی پایه را بخرد و فروشنده باید آن را بفروشد. این خرید و فروش در قیمت از پیش تعیین‌شده و بدون توجه به قیمت بازاری فعلی آن دارایی در تاریخ سررسید انجام می‌شود.

شاید برایتان سوال شده باشد که دارایی پایه فیوچرز چیست و شامل چه مواردی می‌شود. دارایی‌های پایه شامل کالاهای فیزیکی یا سایر ابزار مالی است. در قراردادهای فیوچرز جزئیات مربوط به تعداد و کمیت دارایی پایه به طور استاندارد ذکر می‌شود تا معامله آن در صرافی‌های فیوچرز تسهیل گردد. فیوچرز می‌تواند برای پوشش ریسک یا معامله با هدف کسب سود مورد استفاده قرار گیرد.

«قرارداد آتی (futures contract)» و «فیوچرز (futures)»، هر دو به یک چیز اشاره می‌کنند. برای مثال ممکن است بشنوید که کسی فیوچرز نفت را خریده است؛ این به همان معناست که آن فرد قرارداد آتی یا فیوچرز نفت را خریده است.

وقتی کسی از عبارت قرارداد فیوچرز استفاده می‌کند، معمولاً منظورش نوع خاصی از فیوچرز مثل نفت، طلا، اوراق قرضه یا فیوچرز شاخص S&P 500 است. قراردادهای فیوچرز همچنین یکی از مستقیم‌ترین راه‌ها برای سرمایه‌گذاری روی نفت هستند. عبارت فیوچرز، کلی‌تر و عمومی‌تر است و اغلب برای اشاره به کل این بازار استفاده می‌شود؛ مثلاً گفته می‌شود که فلان شخص معامله‌گر فیوچرز است.

برخلاف قراردادهای سَلَف یا فوروارد (forward)، قراردادهای فیوچرز استانداردسازی می‌شوند. فوروارد قراردادی مشابه فیوچرز است که در زمان حال قیمتی را برای مبادله کالا در آینده تعیین می‌کند اما فوروارد در بازار خارج از بورس (over-the-counter) یا OTC معامله می‌شود و شرایط آن بین طرفین هر قرارداد قابل تنظیم است. در مقابل، هر یک از قراردادهای فیوچرز دارای شرایط یکسانی است و این که طرفین قرارداد چه کسانی باشند اهمیتی ندارد.

کاربرد قراردادهای فیوچرز چیست؟

در این قسمت به پاسخ این سوال می‌پردازیم که کاربرد قراردادها و معاملات فیوچرز چیست و این معاملات با چه هدفی انجام می‌شود.

به طور کلی، قراردادهای فیوچرز توسط دو گروه از فعالان بازار استفاده می‌شود؛ پوشش‌دهندگان ریسک (hedgers) و سفته‌بازان (speculators).

کاربرد معاملات فیوچرز برای پوشش‌دهندگان ریسک

تولیدکنندگان یا خریداران یک دارایی پایه، قیمتی که قرار است کالا با آن فروخته یا خریده شود را تضمین می‌کنند. فروشندگان و خریداران از قراردادهای فیوچرز استفاده می‌کنند تا مطمئن شوند که در یک قیمت مناسب، خریدار و فروشنده دارند و این‌گونه ریسک خود را از محل هر گونه تغییر قیمت نامطلوب آن کالا یا دارایی در آینده پوشش می‌دهند.

یک تولیدکننده نفت نیاز دارد که نفت خود را بفروشد. بنابراین می‌تواند از قراردادهای فیوچرز استفاده کند تا قیمت فروش نفت در آینده را تعیین نموده و در زمان سررسید قرارداد، نفت را به خریدار آن تحویل دهد. به همین صورت، یک شرکت تولیدی ممکن است برای ساخت و تولید محصولات خود به نفت نیاز داشته باشد.

از آنجا که این شرکت تمایل دارد که از پیش برنامه بریزد و همیشه برای ماه آینده نفت داشته باشد، می‌تواند از قراردادهای فیوچرز استفاده کند. با این کار، این شرکت از پیش مطلع است که قرار است با چه قیمتی نفت بخرد (قیمت قرارداد فیوچرز) و می‌داند که در زمان سررسید قرارداد، نفت مورد نیاز خود را تحویل خواهد گرفت.

کاربرد معاملات فیوچرز برای سفته‌بازان

با توجه به این که قیمت بسیاری از کالاها با الگوهای پیش‌بینی‌پذیری تغییر می‌کند، می‌توان با انجام معاملات فیوچرز سود کسب کرد. حتی اگر علاقه مستقیم به کالا یا دارایی پایه آن نداشته باشید، همچنان مشکلی نیست. معامله‌گران و مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری از فیوچرز استفاده می‌کنند تا روی قیمت دارایی پایه شرط ببندند.

به عنوان نمونه اگر معامله‌گری انتظار افزایش قیمت گندم تا قبل از زمان سررسید را داشته باشد، می‌تواند فیوچرز گندم را بخرد. در این صورت هر تغییر غیرمنتظره‌ای در وضعیت آب‌وهوا یا رشد و کشت محصول می‌تواند باعث افزایش یا کاهش قیمت فیوچرز شود.

بیشتر بخوانید: منظور از قیمت تسویه در قراردادهای آتی بازار بورس چیست؟

انواع قراردادهای فیوچرز چیست؟

قراردادهای فیوچرز می‌توانند برای تعیین قیمت روی هر نوع کالا یا دارایی مورد استفاده قرار گیرند. تنها نکته مهم در این مورد این است که بازار آن کالا یا دارایی به اندازه کافی بزرگ باشد.

قبل از این که در ادامه بعضی از انواع دارایی را که بیش از همه معامله می‌شوند توضیح دهیم، لازم است با مفهوم Exposure آشنا شویم. وقتی که طلا می‌خرید، از تغییرات قیمت طلا تاثیر می‌پذیرید. اما در عین حال وقتی سکه طلا یا واحدهای یک صندوق سرمایه‌گذاری طلا را بخرید، باز هم در معرض تغییرات قیمت طلا قرار خواهید گرفت.

در واقع وقتی از تغییرات قیمت چیزی تاثیر می‌پذیریم و معامله یا سبد سرمایه‌گذاری‌مان نسبت به تغییر قیمت چیزی حساس و دارای ریسک است، نسبت به آن exposure داریم (برای این اصطلاح مالی معادل فارسی مناسبی وجود ندارد اما صرفاً برای این که درک بهتری از کاربرد و معنای آن داشته باشیم، می‌توان گفت اکسپوژر داشتن به معنای در معرض چیزی بودن است).

ممکن است exposure ما نسبت به قیمت یک کالا بسیار کم و نسبت به مورد دیگری بسیار بالا باشد. با خرید قراردادهای فیوچرز هم نسبت به دارایی پایه آن قرارداد exposure خواهیم داشت.

حال به سراغ انواع قراردادهای فیوچرز می‌رویم:

• فیوچرز محصولات کشاورزی: در واقع این گروه، دسته اصلی قراردادهای فیوچرز در دسترس در بازارهایی مثل بورس کالای شیکاگو (Chicago mercantile Exchange) بودند. علاوه بر فیوچرز گندم و غلات، قراردادهای فیوچرز قابل معامله‌ای هم در محصولات نخی و فیبر (مثل پنبه)، الوار چوبی، شیر، شکر و حتی دام وجود دارد.
• فیوچرز انرژی: این دسته نسبت به رایج‌ترین سوخت‌ها و محصولات انرژی مثل نفت خام و گاز طبیعی exposure ایجاد می‌کند.
• فیوچرز محصولات فلزی: کالای پایه این قراردادها فلزات صنعتی مثل طلا، فولاد و مس هستند.
• فیوچرز ارز: با معامله این قراردادها، نسبت به تغییرات نرخ ارزها و نرخ‌های بهره ارزهای ملی مختلف exposure پیدا خواهیم کرد.
• فیوچرز مالی: این‌ها قراردادهایی هستند که بر اساس ارزش آینده اوراق بهادار (مثل سهام) یا شاخص معامله می‌شوند. برای مثال قراردادهای فیوچرزی بر پایه شاخص‌های S&P 500 و نزدک (Nasdaq) داریم. برای محصولات بدهی مثل اوراق قرضه خزانه‌داری (Treasury bonds) هم فیوچرز وجود دارد.

تفاوت فوروارد با فیوچرز چیست؟

در ادامه بررسی می‌کنیم که تفاوت بین سلف و آتی یا همان فورواد و فیوچرز چیست و این دو چه کارکردی دارند.

قرارداد فیوچرز تا حد زیادی مثل فوروارد است؛ در هر دوی این قراردادها، خریدار و فروشنده روی تحویل کالا با قیمت و میزان مشخصی، در زمانی معین در آینده توافق می‌کنند. همچنین هر دوی این قراردادها می‌توانند برای هر دو هدف سفته‌بازی و پوشش ریسک مورد استفاده قرار گیرند.

با این حال، تفاوت‌های پراهمیتی هم بین این دو قرارداد وجود دارد که به آن اشاره می‌کنیم.

قرارداد فیوچرز توافقی است که استانداردسازی شده و می‌تواند در یک صرافی و بازار بورس معامله شود اما قرارداد فوروارد به بیان ساده یک توافق خصوصی بین خریدار و فروشنده است.

با توجه به این که قراردادهای فوروارد را می‌توان در بازارهای خارج از بورس معامله کرد، مقررات کمتری برای آن‌ها وجود دارد و برای سرمایه‌گذاران خرد، کمتر در دسترس‌اند. معنای این مسئله این است که فرصت و امکان بیشتری هم برای تنظیم قرارداد فوروارد بر اساس نیازهای خریدار و فروشنده وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اوراق سلف نفتی؛ راهی برای کسب سود از قیمت نفت! (راهنمای کامل)

تفاوت آپشن با فیوچرز چیست؟

دانستن تفاوت آپشن و فیوچرز اهمیت زیادی دارد. به دارنده قراردادهای آپشن با روش آمریکایی، «حق و اختیار» خرید یا فروش دارایی پایه در هر زمانی تا قبل از سررسید قرارداد داده می‌شود (یعنی فرد موظف نیست و اختیار دارد؛ به همین دلیل به آن آپشن یا اختیار معامله گفته می‌شود). در آپشن اروپایی، تنها در زمان سررسید می‌توان قرارداد را اعمال کرد اما همچنان اجباری برای اعمال قرارداد وجود ندارد.

در مقابل، خریدار یک قرارداد فیوچرز موظف است که در تاریخ سررسید (و نه قبل از آن)، مالکیت کالای پایه (یا معادل مالی آن) را به دست آورد. خریدار قرارداد فیوچرز می‌تواند در هر زمانی پیش از سررسید، پوزیشن خود را بفروشد و از تعهد خود خارج شود. با این کار، دارنده یک قرارداد فیوچرز یا آپشن، هر دو می‌توانند قبل از سررسید پوزیشن اهرمی خود را ببندند و از آن سود ببرند.

معاملات فیوچرز چیست؛ طرز کار فیوچرز

فرض کنید یک تولیدکننده نفت قصد دارد در طول یک سال آینده یک میلیون بشکه نفت تولید کند. نفت تولیدی 12 ماه بعد آماده خواهد بود. به عنوان مثال قیمت فعلی نفت برابر با 75 دلار به ازای هر بشکه است. تولیدکننده می‌تواند نفت را تولید کند و سپس یک سال بعد، آن را به قیمت امروز بفروشد.

به دلیل نوسانات قیمت نفت، ممکن است قیمت بازاری آن در زمان سررسید بسیار متفاوت از قیمت فعلی باشد. اگر تولیدکننده نفت فکر کند که تا یک سال بعد قیمت نفت افزایش خواهد یافت، ممکن است نخواهد که با قیمت فعلی وارد قرارداد شود. اما اگر فکر کند که 75 دلار قیمت خوبی است، می‌تواند با ورود به یک قرارداد فیوچرز، این قیمت فروش تضمینی را برای خود قطعی کند.

اما روش قیمت‌گذاری قرارداد در معاملات فیوچرز چیست؟ برای قیمت‌گذاری فیوچرز یک یک مدل ریاضی به کار می‌رود که برای محاسبه آن از قیمت اسپات فعلی (the current spot price)، نرخ بازده بدون ریسک (risk-free rate of return)، زمان باقی‌مانده تا سررسید (time to maturity)، هزینه انبار و نگهداری (storage costs)، سود تقسیمی (dividends)، بازده سود تقسیمی و convenience yield استفاده می‌شود.

فرض کنید قراردادهای فیوچرز یک ساله نفت، 78 دلار به ازای هر بشکه قیمت‌گذاری شده باشند. با ورود به این قرارداد، تولیدکننده موظف است که یک سال بعد، یک میلیون بشکه نفت به خریدار تحویل دهد و در واقع تضمین داده شده که بابت آن 78 میلیون دلار دریافت کند. این که قیمت بازاری نفت در زمان سررسید قرارداد چقدر باشد اهمیتی ندارد؛ به‌هرحال بابت هر بشکه همان 78 دلار دریافت می‌شود.

همانطور که گفته شد، قراردادهای فیوچرز استانداردسازی می‌شوند. به عنوان مثال، یک قرارداد فیوچرز بورس کالای شیکاگو یا CME، شامل 1,000 بشکه نفت است. بنابراین مثلاً اگر کسی بخواهد روی قیمت 100,000 بشکه نفت (چه برای خرید و چه فروش) تضمین بگیرد و قرارداد ببندد، باید 100 قرارداد فیوچرز را بخرد یا بفروشد. برای یک میلیون بشکه، باید 1,000 قرارداد فیوچرز را معامله کند.

در ایالات متحده، مقررات‌گذاری بازارهای فیوچرز توسط کمیسیون معاملات آتی کالا (Commodity Futures Trading Commission) یا CFTC انجام می‌شود. CFTC یک سازمان فدرال است که در سال 1974 توسط کنگره ایجاد شد تا از درستی قیمت‌گذاری فیوچرز در بازار اطمینان حاصل کند. این سازمان از روش‌های معامله تهاجمی و کلاهبرداری جلوگیری کرده و روی شرکت‌های کارگزاری که در معاملات فیوچرز دخیل‌اند، مقررات‌گذاری می‌کند.

استفاده از معاملات فیوچرز

معمولاً در بازار فیوچرز از اهرم‌های بالایی استفاده می‌شود. استفاده از اهرم در این معاملات به این معنی است که لازم نیست تریدر در زمان ورود به معامله، 100% مبلغ قرارداد را پرداخت کند. در عوض، بروکر تنها مبلغ وجه تضمین اولیه یا initial margin amount را از او درخواست می‌کند. وجه تضمین اولیه، کسری از کل ارزش قرارداد است.

مبلغ وجه تضمین اولیه که توسط بروکر خواسته می‌شود، می‌تواند بسته به اندازه قرارداد فیوچرز، میزان اعتبار سرمایه‌گذار و شرایط بروکر تغییر کند.

همان صرافی که معاملات فیوچرز در آن انجام می‌شود تعیین می‌کند که قرارداد دارای تحویل فیزیکی است یا می‌تواند به صورت نقدی تسویه شود. مثلاً یک شرکت ممکن است وارد یک قرارداد با تحویل فیزیکی کالا شود که بتواند کالای مورد نیاز برای تولید خود را با مبلغ مشخص دریافت کند.

بیشتر بخوانید: راهنمای ثبت نام و ورود به معاملات فیزیکی بورس کالا

اما با این حال، بسیاری از قراردادهای فیوچرز بین تریدرهایی معامله می‌شود که قصد کسب سود از معامله را دارند. این قراردادها بدون تحویل کالا بسته و تسویه می‌شوند (تفاوت معامله اصلی و قیمت بستن معامله محاسبه می‌شود) و از امکان تسویه نقدی (cash settlement) برخوردارند.

فیوچرز برای سوداگران

قرارداد فیوچرز این امکان را به معامله‌گران می‌دهد که در جهت قیمت یک کالا کسب سود کنند. اگر تریدری یک قرارداد فیوچرز بخرد و قیمت کالا افزایش یابد و بالای قیمت اصلی قرارداد در زمان سررسید معامله شود، سود می‌کند. می‌توان پیش از سررسید، موقعیت خرید قرارداد فیوچرز را در قیمت جاری فروخت؛ در این صورت پوزیشن بسته می‌شود.

مابه‌التفاوت قیمت به صورت نقدی در حساب سرمایه‌گذار نزد بروکر تسویه می‌شود و هیچ‌گونه کالای فیزیکی ردوبدل نخواهد شد. همچنین اگر قیمت کالا کمتر از قیمت خرید مشخص‌شده در قرارداد فیوچرز شود، تریدر زیان خواهد کرد.

همچنین اگر پیش‌بینی سفته‌بازان این باشد که قیمت دارایی پایه دچار ریزش خواهد شد، می‌توانند وارد موقعیت سفته‌بازی فروش شوند. اگر واقعاً قیمت کاهش یابد، تریدر وارد موقعیت افست (offsetting position) می‌شود تا از قرارداد خارج شود (موقعیت افست، موقعیتی در خلاف جهت موقعیت اصلی است).

باز هم مابه‌التفاوت خالص قیمت در زمان سررسید قرارداد تسویه خواهد شد. در موقعیت فروش فیوچرز، سرمایه‌گذار در صورتی سود می‌کند که قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت قرارداد شود و اگر قیمت فعلی بیشتر از قیمت قرارداد شود، ضرر می‌کند.

نکته مهمی که باید به آن توجه کنید این است که موقع معامله با مارجین، می‌توانید وارد موقعیتی شوید که بسیار بزرگ‌تر از مبلغ حساب‌تان نزد بروکر است. در نتیجه، سرمایه‌گذاری با مارجین می‌تواند میزان سود را افزایش دهد، اما همچنین زیان را هم زیاد می‌کند.

بیشتر بخوانید: مارجین تریدینگ (Margin Trading) در بازارهای مالی به‌ویژه کریپتو

فیوچرز برای پوشش ریسک

این مورد تا حد زیادی در قسمت‌های قبل توضیح داده شد. شرکت‌ها یا افرادی که از محل تغییر نامطلوب قیمت یک کالا یا دارایی مالی دارای ریسک هستند، می‌توانند با ورود به قرارداد فیوچرز این ریسک را پوشش دهند.

برای مثال، شرکت حمل‌ونقلی که برای کسب‌وکار خود به سوخت و انرژی نیاز دارد، وارد قرارداد فیوچرز خرید می‌شود تا اگر قیمت افزایش یافت، خطر بزرگی تهدیدش نکند. در عوض شرکت تولیدکننده نفت هم وارد قرارداد فروش می‌شود تا اگر قیمت کاهش یافت، کسب‌وکارش به مشکل نخورد. از این راه می‌توان ریسک را کاهش داد و اطمینان را بیشتر کرد.

مثال از فیوچرز

برای مثال فرض کنید که در ماه ژانویه هستیم و قراردادهای ماه آوریل در قیمت 55 دلار معامله می‌شوند. اگر معامله‌گری معتقد باشد که پیش از زمان سررسید قرارداد در ماه آوریل قیمت نفت افزایش می‌یابد، می‌تواند قرارداد را با قیمت 55 دلار بخرد. با این کار کنترل 1,000 بشکه نفت در دست خریدار خواهد بود اما نیازی نیست که او بابت دریافت این امتیاز، 55,000 دلار (1,000 بشکه نفت × 55 دلار) بپردازد.

در عوض، بروکر یا کارگزاری تنها پرداخت مبلغ وجه تضمین اولیه یا initial margin را طلب خواهد کرد که معمولاً چند هزار دلار بابت هر قرارداد است.

با تغییر قیمت قرارداد فیوچرز، میزان سود یا زیان پوزیشن هم در حساب معاملاتی نوسان می‌کند. اگر میزان ضرر به حد خیلی زیادی برسد، بروکر از معامله‌‌گر درخواست می‌کند که مبلغ بیشتری به حساب خود واریز کند تا زیان معامله را پوشش دهد. به این مبلغ، حداقل وجه تضمین یا maintenance margin گفته می‌شود.

وقتی معامله بسته شود، سود یا زیان نهایی آن حاصل می‌شود. در مثال ما، اگر خریدار، قرارداد را با مبلغ 60 دلار بفروشد، 5,000 دلار سود کسب خواهد کرد (1,000 × (55$ – 60$)). همچنین اگر مثلاً قیمت به 50 دلار کاهش یابد و معامله‌گر پوزیشن خود را ببندد، 5,000 دلار ضرر می‌کند.

بیشتر بخوانید: روش انجام معاملات آتی (فیوچرز) در بایننس

مزایا و معایب فیوچرز چیست؟

فیوچرز دارای مزایا و معایب مختلفی است که با دانستن آن‌ها، می‌توان از این ابزار مالی استفاده بهتری کرد.

مزایا

• سرمایه‌گذاران می‌توانند برای کسب سود در جهت حرکت قیمت دارایی پایه مورد نظر، از قراردادهای فیوچرز استفاده کنند.
• شرکت‌ها می‌توانند ریسک قیمت مواد خام یا محصولات تولیدی‌شان را پوشش دهند تا از اثرات منفی حرکات قیمت در امان باشند.
• برای ورود به قرارداد فیوچرز، تنها کافی است که کسری از مبلغ قرارداد به حساب بروکر واریز شود.

معایب

• به علت استفاده از اهرم در فیوچرز، ریسک از دست دادن مبلغی بیش از وجه تضمین اولیه توسط سرمایه‌گذاران وجود دارد.
• ممکن است شرکت با سرمایه‌گذاری در قرارداد فیوچرز و پوشش ریسک قیمت، از حرکات مطلوب قیمتی که در واقع از آن‌ها نفع می‌برد هم محروم شود.
• مارجین یک تیغ دولبه است و همانطور که سود را بیشتر می‌کند، میزان زیان را هم افزایش می‌دهد.

معاملات آتی در ایران

فیوچرز در ایران با نام معاملات آتی شناخته می‌شود. قرارداد آتی در ایران برای اولین بار از سال 1387 و روی شمش طلای یک اونسی آغاز شد. در ادامه قرارداد آتی روی سکه طلای بهار آزادی راه‌اندازی شد و در حال حاضر، معاملات آتی روی کالاهای زعفران، زیره سبز و پسته انجام می‌شود.

• نگاهی به معاملات آتی زعفران و نحوه ورود به آن
• آموزش شروع معاملات آتی صندوق طلا
• معاملات آتی سکه طلا (futures ) چگونه انجام می‌شود؟

برای انجام معاملات آتی در ایران، احتیاج به دریافت کد مشتقه کالا خواهید داشت. با مراجعه به کارگزاری‌هایی که مجوز لازم را دارند، می‌توانید کد مشتقه کالا را دریافت کنید. لازم است بدانید که پیش از دریافت کد مشتقه کالا باید کد بورسی خود را دریافت کرده باشید.

سوالات متداول

جمع‌بندی

در این مقاله دیدیم که فیوچرز چیست و چه کاربردهایی می‌تواند داشته باشد. قراردادهای فیوچرز نقش مهمی در عملکرد خوب و درست بازار کالاها دارد. این نوع قرارداد به خریداران و فروشندگان اجازه می‌دهد که از پیش روی یک قیمت به توافق برسند. این مسئله به کشاورزان، شرکت‌های حوزه معدن، تولیدکنندگان و سایر بازیگران بازار اجازه می‌دهد که بدون نگرانی از بابت تغییرات روزمره بازار کارشان را انجام دهند.

مقالات مرتبط:

• صرافی فیوچرز ایرانی