همه چیز درباره پرایوسی کوین (Privacy Coin) + معرفی 6 مورد از آن‌ها

نام پرایوسی کوین (Privacy Coin) یا ارز حریم خصوصی به خوبی می‌تواند راهنمای ماهیت اصلی این ارز دیجیتال باشد.

علی‌رغم اینکه بیت‌کوین و اتریوم را به عنوان یک ارز دیجیتال ناشناس می‌شناسند، اما به‌خاطر ویژگی‌های عمومی بودن آن‌ها ممکن است حتی نسبت به ارزهای فیات حریم خصوصی کمتری داشته باشند.

در واقع بیت‌کوین یک بلاک‌چین عمومی است که هر کسی منابع کافی برای تجزیه‌وتحلیل آن را داشته باشد می‌تواند به طور بالقوه هویت واقعی پشت یک آدرس عمومی را کشف کند.

این در حالی است که فناوری بلاک‌چین متولد شد تا بتواند بستری غیرمتمرکز برای بهبود روابط مالی و متمرکز کردن آن باشد، این موضوع معضل بزرگی برای ارزهای دیجیتال کرد.

اینجا بود که ارزهای پرایوسی کوین برای رفع این مشکل و قابلیت ارسال و دریافت کریپتو به صورت ناشناس به وجود آمدند. این توضیح و مقدمه اهمیت آشنایی با ارز حریم خصوصی و بهترین پرایوسی کوین‌های موجود را آشکار می‌کند.

شما درباره این ارزهای دیجیتالی چیزی می‌دانید؟ اگر پاسختان منفی است، دعوت می‌‌کنیم تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

پرایوسی کوین چیست؟

ارزهای پرایوسی کوین، ارزهای دیجیتالی هستند که تراکنش‌های زنجیره بلوکی خود را به صورت ناشناس نگه می‌دارند تا هویت و اطلاعات کاربران و فعالیت آنها هم حفظ شود.

شرکت‌کنندگان در یک تراکنش از مبلغ معامله و طرفین درگیر مطلع خواهند شد، اما اطلاعات برای هیچ ناظر خارجی دیگر قابل‌دسترسی نیست.

البته ارزهای حریم خصوصی منتقدین زیادی هم دارند. یکی از ایراد‌هایی که به ارز حریم خصوصی می‌گیرند، ایجاد پتانسیل بالقوه برای پول‌شویی (ML)، تأمین مالی تروریسم (TF) یا سایر معاملات مجرمانه است. به‌این‌ترتیب، اختلاف‌های زیادی درباره حریم خصوصی و مقررات ارزهای دیجیتال حریم خصوصی وجود دارد.

همین موضوع باعث شده تا این ارزهای دیجیتالی از فهرست صرافی‌های زیادی خارج شوند. همواره توصیه می‌شود هنگام خرید و استفاده از پرایوسی کوین‌ها با دقت بیشتری سراغ آنها بروید و مطمئن شوید که این ارزهای دیجیتال از قوانین محلی پیروی می‌کنند.

پرایوسی کوین‌ها مانند بیت‌کوین از دفتر کل استفاده می‌کنند، اما آدرس فرستنده، گیرند و حتی مبالغ جابه‌جا شده‌ای که در هر معامله وجود دارد به صورت عمومی نمایش داده نمی‌شوند. این عملکرد باعث می‌شوند نتوان تراکنش را به کاربر خاصی اختصاص داد و باتوجه‌به اطلاعات در دسترس، بتوان دو طرف حاضر در معامله را ردیابی کرد.

بیشتر بخوانید: روش ردیابی و خواندن تراکنش‌ها در بلاک‌چین

پرایوسی کوین‌ها در دو دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند:

• گروه اول: این گروه به طور پیش‌فرض حریم خصوصی را نگه می‌دارند و اطلاعات کاربران را نمایش نمی‌دهند.
• گروه دوم: این گروه به کاربران خود اجازه می‌دهند سطح حریم خصوصی و حفظ اطلاعاتشان را خودشان آشکار یا پنهان کنند.

چرا پرایوسی کوین به وجود آمد؟

اگرچه بیت‌کوین را مهم‌ترین و اصلی‌ترین ارز دیجیتال این بازار می‌دانند، اما همواره آلت‌کوین‌هایی متولد شدند که نقص‌ها و کاستی‌های بیت‌کوین را پاسخ دهند.

بیشتر بخوانید: چگونه آلتکوین‌ها را انتخاب یا تحلیل کنیم؟

وقتی کاربران معاملات بیت‌کوین را با شیوه پرداخت سنتی مقایسه می‌کردند متوجه شدند که نیازی نیست با هویت رسمی یا واقعی به معامله بیت‌کوین بپردازند، در نتیجه آن را به عنوان یک روش معامله خصوصی شناختند.

این در حالی است که بلاک‌چین بیت‌کوین می‌تواند به صورت دائمی و عمومی هر تراکنش را ذخیره کرده و از نظر فنی امکان شناسایی و پیگیری تراکنش‌ها، افراد و سازمان‌ها را به وجود می‌آورد. اینجا بود که نهاد‌ها و مراجع قضایی در کشورهای مختلف توانستند از اطلاعات ردوبدل شده در تراکنش‌های بیت‌کوین برای تحقیقات خود استفاده کنند و نیاز به وجود ارز حریم خصوصی بیشتر از هر زمان دیگری احساس شد.

اولین پرایوسی کوین‌ها مدتی بعد از حذف بازار اصلی دارک وب (Dark Web) یعنی سیلک رود (Silk Road) در سال 2013 توسط FBI متولد شدند. این بازار فقط بیت‌کوین را می‌پذیرفت و بیشتر کالاها و خدمات مبادله شده در آن غیرقانونی محسوب می‌شد.

مراجع مربوط به استفاده از تجزیه‌وتحلیل تراکنش‌های بیت‌کوین، موفق شدند پرونده متهمان و مظنونان دارک وب را بررسی کنند. این اتفاق زمینه‌ساز راه‌اندازی ارز حریم خصوصی به نام‌های دش (Dash) و مونرو (Monero) شد.

کوین‌های حریم خصوصی برای حفظ ناشناس بودن افرادی که تراکنش ارزهای دیجیتال را انجام می‌دهند طراحی شده‌اند. تقاضا برای توسعه حریم خصوصی در ارزهای دیجیتال بیشتر توسط شرکت‌ها و سازمان‌ها به وجود می‌آید.

به‌عنوان‌مثال، شرکت‌های بزرگی مثل فیس‌بوک یا گوگل از جمله سازمان‌هایی هستند که همواره می‌خواهند تراکنش‌های خود را مخفی و خصوصی نگه دارند و از پرایوسی کوین‌ها استقبال می‌کنند.

به دلیل نیاز شرکت‌های بزرگ به حفظ حریم خصوصی، بخش جدیدی از بلاک‌چین حول راه‌اندازی و حفظ حریم خصوصی به وجود آمد. به‌این‌ترتیب حتی تراکنش‌هایی که با استفاده از ارزهای دیجیتال رایج معامله می‌شوند را می‌توان پنهان کرد.

ویژگی پرایوسی کوین چیست؟

ارزهای دیجیتالی که مهم‌ترین وظیفه آنها حفظ حریم خصوصی است جایگاه ویژه‌ای در اکوسیستم کریپتو دارند.

کوین‌های حریم خصوصی دامنه‌ای از پروتکل‌ها را به کار می‌گیرند که آدرس دو طرف معامله را غیرقابل‌ردیابی می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند به اطلاعات رد‌وبدل شده در این معامله دست پیدا کند.

برخی از این پرایوسی کوین‌ها به صورت پیش‌فرض شخصی و خصوصی هستند و برخی دیگر هم به معامله گران اجازه انتخاب خصوصی کردن تراکنش‌های خود را می‌دهند.

ازآنجایی‌که این کوین‌ها نمی‌توانند به قوانین KYC (احراز هویت مشتری) پایبند بمانند، برخی از صرافی‌های متمرکز به خاطر فشار‌ها و کنترل‌هایی که روی فعالیت‌های آنها وجود دارد، این ارزهای دیجیتال را از لیست پشتیبانی خود حذف کرده‌اند.

تعویض‌پذیری یکی از اصلی‌ترین ویژگی ارزهای فیات و حتی ارزهای دیجیتال است. این مفهوم به این معنی است که یک واحد بیت‌کوین می‌تواند با یک واحد بیت‌کوین دیگر تعویض شود بدون اینکه ارزشی از هر کدام آنها کم شود. یکی از مهم‌ترین اهداف ارزهای حریم خصوصی هم این است که تا جای ممکن تعویض‌پذیر باشند و ارزش آنها ثابت بماند.

بیشتر بخوانید: توکن غیرقابل‌تعویض یا ان‌اف‌تی (NFT) چیست؟

پرایوسی کوین چگونه کار می‌کند؟

ارزهای دیجیتالی که بر روی بلاک‌چین‌های عمومی کار می‌کنند، هر تراکنش ثبت شده، فرستنده، گیرنده و مبلغ مبادله شده را نشان می‌دهند. در اصل پرایوسی کوین‌ها الگوریتم‌های مختلفی برای پنهان کردن اطلاعات تراکنش‌ها دارند. این الگوریتم عبارت است از:

1. مخفی‌سازی آدرس‌ها (Stealth Addresses)
2. امضاهای حلقه (Ring Signatures)
3. تراکنش‌های محرمانه حلقه (Ring Confidential Transactions)
4. زد کی – اسنارکس (zk-SNARKs)
5. کوین میکسینگ (Coin Mixing)

برای آشنایی با این الگوریتم‌ها درباره دو مورد از معروف‌ترین و بهترین ارزهای پرایوسی کوین موجود در بازار با شما صحبت می‌کنیم.

این دو ارز دیجیتال زی‌کش و مونرو هستند که اطلاعات را از طریق روش‌های مختلف پنهان می‌کنند.

روش کار زی‌کش

زی‌کش دو نوع تراکنش‌های خصوصی و شفاف را در اختیار کاربران و معامله‌گران خود می‌گذارد. کاربران می‌توانند بین آدرس t که مثل آدرس ارز دیجیتال غیر خصوصی عمل می‌کند یا آدرس z که هویت فروشنده را پنهان می‌کند، یکی را انتخاب کنند.

در تراکنشی که بین آدرس z انجام می‌شود می‌توانید تشخیص دهید که یک تراکنش در زمان خاصی در بلاک‌چین رخ‌داده است، اما هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسی در تراکنش شرکت کرده و چه مقدار پول در آن شرکت داشته است، ندارید.

روش کار مونرو

مونرو (XMR) دارای چندین ویژگی است که در مجموع، شناسایی هرگونه اطلاعات تراکنش در بلاک‌چین را بسیار دشوار می‌کند. مونرو از آدرس‌های مخفی استفاده می‌کند که کلیدهای عمومی یک‌بارمصرف تراکنش هم هستند. این کلید‌ها حساب‌های کاربران شرکت‌کننده در تراکنش مونرو را از دیگران جدا می‌کند و اطلاعات معامله آنها را مخفی نگه می‌دارد.

همزمان مونرو از امضای حلقه استفاده می‌کند که با ترکیب هویت فرستنده با یک هویت غیرواقعی، هویت فرستنده را بیشتر پنهان می‌کند. در سال 2017، مونرو، RingCT را پیاده‌سازی کرد که مبالغ تراکنش‌ها را پنهان می‌کند.

موارد استفاده از پرایوسی کوین کدام است؟

همان‌طور که انتظار می‌رود، حفظ حریم خصوصی مهم‌ترین دلیل استفاده از پرایوسی کوین‌ها است.

همچنین پروتکل‌های افزایش حریم شخصی و پنهان کردن هویت کاربران تلاش می‌کنند تا قابلیت معاوضه‌پذیری ارزهای دیجیتال را بیشتر کنند. این ویژگی برای هر نوع ارز دیجیتال یا پولی خوب است اما تنها دلیل برای استقبال از ارز حریم خصوصی نیست.

همچنین پرایوسی کوین را می‌توان برای حفظ اطلاعات مشتریان توسط کسب‌وکارها هم استفاده کرد. زیرا داشتن اطلاعات و الگوی کلی از رفتار مصرف‌کننده به شرکت‌ها و برند‌ها اجازه می‌دهد تا جامعه مخاطبان خود را بهتر بشناسند و بتوانند رقبا را پشت سر نگه دارند.

پرداخت‌های انسان‌دوستانه به مردم کشورهای دیگر است که تحت ظلم یا تحریم‌های مالی فشار اقتصادی ناعادلانه‌ای را تحمل می‌کنند، استفاده دیگری که برای ارزهای پرایوسی کوین مطرح می‌شود.

بیشتر بخوانید: اهدای کمک‌های مالی از طریق ارز دیجیتال!

بهترین پرایوسی کوین‌ها چیست؟

بهترین ارزهای حریم خصوصی که در بازار شناخته شده‌‌اند شامل این لیست است:

1. دش (Dash)

دش یک پرایوسی کوین است که سال 2014 از بیت‌کوین فورک شد. پیش‌ازاین دش را به نام XCoin می‌شناختند، سپس به نام DarkCoin معرفی کردند و در نهایت آن را با نام دش شناختند.

دش دارای ویژگی‌های انتخاب ناشناس مانند PrivateSend است که از استراتژی CoinJoin برای پنهان کردن ورودی‌های تراکنش واقعی استفاده می‌کند.

گروه توسعه‌دهنده درباره عملکرد این ارز حریم خصوصی می‌گویند دش بر قابلیت استفاده و محافظت از کاربر تمرکز دارد. فورک بیت‌کوین بودن به این معنی است که دش به طور بومی ناشناس نیست. در واقع به عنوان یک فورک بیت‌کوین، جزئیات تراکنش مانند موجودی کیف پول و آدرس‌ها به صورت عمومی در زنجیره بلوکی آن در دسترس است، مگر اینکه کاربر از گزینه PrivateSend استفاده کند.

2. مونرو (Monro)

بسیاری از افراد مونرو (XMR) را بهترین ارز حریم خصوصی می‌دانند زیرا به‌طورکلی و از همان ابتدا تمام تراکنش‌هایی که در بلاک‌چین این ارز دیجیتال استفاده انجام می‌شود به صورت مخفی و ناشناس است.

حریم خصوصی مونرو آن‌قدر استثنایی است که سرویس درآمد داخلی ایالات متحده (IRS) مجبور شد برای هر کسی که بتواند فناوری ناشناس بودن آن را شکست دهد، مبلغی در حدود 625 هزار دلار پاداش دهد.

3. زی‌کش (Zcash)

زی کش که در سال 2016 راه‌اندازی شد، یکی دیگر از کوین‌های حریم خصوصی محبوب است که ریشه مشابهی با Dash دارد؛ به این معنی که از بیت‌کوین فورک شده است.

این ارز دیجیتال ناشناس که توسط شرکت Electric Coin اداره می‌شود، از مکانیسم PoW برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌کند. زی‌کش امکان مخفی کردن تراکنش‌ها را از طریق مکانیسم‌های حفظ حریم خصوصی و غیرقابل‌ردیابی به نام تراکنش‌های محافظت شده و zk-SNARKS فراهم می‌کند.

4. بیم (‌Beam)

بیم ارز دیجیتال خصوصی و ناشناسی است که از بلاک‌چین ناشناس Mimblewimble استفاده می‌کند.

علاوه بر حفظ حریم خصوصی، این فناوری مقیاس‌پذیری، پروتکل‌های PoW را با ارائه راه‌حل‌های داده فشرده‌ای که دانلود سریع‌تر و همچنین تأیید و همگام‌سازی آسان‌تر دارد را بهبود می‌دهد. همچنین بیم تراکنش‌های غیرقابل‌ردیابی را از طریق آدرس‌های غیرقابل‌شناسایی فراهم می‌کند.

5. گرین (Grin)

گرین در ژانویه 2019 راه‌اندازی شد. این فناوری به طور مشترک با بیم از بلاک‌چین Mimblewimble استفاده می‌کند.

گرین را ارز دیجیتالی بدون محدودیت و سانسور می‌شناسند. این پلتفرم یک قانون هیجان‌انگیز و البته بحث‌برانگیز در مورد استخراج دارد. ماینرها به طور نامحدود، یک نرخ پاداش واحد را دریافت می‌کنند. در نتیجه ماینری که در دسامبر 2030 به شبکه می‌پیوندد، همان مقدار پاداش در هر بلوک را دریافت خواهد کرد که اولین ماینر در ژانویه 2019 دریافت کرده بود!

این شبکه از یک استاندارد تراکنش یکسان به نام Slatepack استفاده می‌کند تا حریم خصوصی، امنیت، سازگاری و مدیریت فایل‌های پیشرفته را فراهم کند.

6. PIVX

PIVX که مخفف Protected Instant Verified Transactions است در ژانویه 2016 به عنوان یک بلاک‌چین اثبات کار راه‌اندازی شد، اما بعداً از آگوست 2016 به بعد به مکانیزم اجماع اثبات سهام تغییر کرد.

تمرکز اصلی این ارز دیجیتال محافظت از داده‌های کاربر است. پروتکل جدید حریم خصوصی آن در سال 2020 اجرا شد. این یک پروتکل حفاظت از داده‌های مالی به نام SHIELD است. کاربران در این پروتکل منبع کوین‌ها، تعداد کوین‌های ارسال شده و آدرس‌های مربوطه را می‌توان کاملاً ناشناس نگه دارند.

پرایوسی کوین اجباری یا اختیاری

به طور خلاصه دو دسته کوین در جمع ارزهای حریم خصوصی وجود دارد.

دسته اول حریم خصوصی اجباری را برای کاربران فراهم می‌کنند و دسته دوم امکان انتخاب حریم خصوصی را به آنها می‌دهد. کوین‌هایی که در هر دو دسته قرار دارند شامل موارد زیر است:

• کوین حریم خصوصی اختیاری: دش – زی‌کش – هورایزن – کومودو – ورج و …
• کوین‌های حریم خصوصی اجباری: مونرو – گرین – بیم – و…

جمع‌بندی

در این مطلب از بورسینس درباره ارز حریم خصوصی، ویژگی‌ها، کارکرد و بهترین پرایوسی کوین‌ها با شما صحبت کردیم.

اکنون که درباره ارز حریم خصوصی و ویژگی‌های آن اطلاعات دارید، وقت آن رسیده تا در مقام جمع‌بندی، از آینده این ارز دیجیتال هم صحبت کنیم. مهم‌ترین چیزی که می‌تواند پیش‌بینی‌ها از آینده ارزهای حریم خصوصی را به سمت اتفاق‌های مثبت ببرد، استقبالی است که کاربران برای حفظ حریم خصوصی خود می‌کنند.

از طرفی با شناخت و آشنایی بیشتر از پرایوسی کوین‌ها، برخی از نهاد‌های دولتی و نظارتی فشارها و محدودیت‌های مربوط به این ارزهای دیجیتال را کاهش داده‌اند و اکنون صرافی‌های مختلفی می‌توانند این کریپتوها را در لیست پشتیبانی خود داشته باشند.

در مجموع این اتفاق‌ها می‌تواند خبری از آینده روشن و موفقیت‌آمیز برای پرایوسی کوین بدهد، اگر همه چیز طبق برنامه و پیش‌بینی‌ها باشد!