شاخص قیمت مصرف‌کننده (Consumer Price Index)

شاخص قیمت مصرف کننده (به انگلیسی Consumer Price Index) به اختصار (CPI) معیاری برای سنجش میانگین وزنی قیمت‌های یک سبد کالا و خدمات مصرفی، مانند حمل و نقل ، غذا و مراقبت‌های درمانی است.

عناوین مطلب:

شاخص قیمت مصرف کننده یا سی پی آی با در نظر گرفتن تغییرات قیمت برای هر مورد در سبد از پیش تعیین شده کالاها و میانگین گرفتن از آن‌ها محاسبه می‌شود.

تغییرات شاخص قیمت مصرف کننده برای ارزیابی تغییرات قیمت مرتبط با هزینه زندگی به کار گرفته می‌شود. CPI یکی از متداول‌ترین آمار و ارقام برای شناسایی دوره‌های تورم یا کاهش نرخ تورم است.

نکات کلیدی

  • شاخص قیمت مصرف کننده یا سی پی آی تغییر متوسط قیمتی را اندازه می‌گیرد که مصرف‌کنندگان برای سبد کالاها و خدمات پرداخت می‌کنند.
  • شاخص قیمت مصرف کننده یک شاخص اقتصادی است که به طور گسترده استفاده می‌شود. این شاخص پرکاربردترین معیار سنجش اندازه تورم، و با اغماض، پرکاربردترین معیار سنجش اثربخشی سیاست‌های اقتصادی دولت است.
  • در آمریکا آمار شاخص قیمت مصرف کننده شامل افراد متخصص، خوداشتغال، بی‌بضاعت، بیکار، و بازنشسته در کشور می‌شود. افرادی که در این گزارش لحاظ نشده‌اند جمعیت روستایی یا غیر ساکن در کلان شهرها، خانواده‌های زارع، نیروهای مسلح، و یا افرادی هستند که در زندان‌ها یا در بیمارستان‌های روانی به سر می‌برند.
  • در آمریکا هر بار دو نوع شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) گزارش می‌شود. CPI-W شاخص قیمت مصرف کننده مربوط به شاغلین شهری و کارمندان دفتری است و CPI-U مربوط به مصرف کنندگان شهری است.

آشنایی با شاخص قیمت مصرف کننده

شاخص قیمت مصرف کننده میانگین ​​تغییر قیمت‌هایی را در طول زمان اندازه‌گیری می‌کند که مصرف‌کنندگان باید برای سبد کالاها و خدمات پرداخت کنند، که معمولاً تحت عنوان تورم شناخته می‌شوند.

شاخص قیمت مصرف کننده یا CPI تغییر متوسط قیمتی را اندازه می‌گیرد که مصرف‌کنندگان برای سبد کالاها و خدمات پرداخت می‌کنند.

در اصل، این شاخص سعی در سنجش سطح قیمت کل در یک اقتصاد و در نتیجه اندازه‌گیری قدرت خرید واحد ارزی یک کشور دارد.

برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده از میانگین وزنی قیمت کالاها و خدماتی که تقریباً برابر با الگوهای مصرفی فرد است استفاده می‌شود. ممکن است از یک میانگین پیراسته (trimmed mean) نیز در بخشی از آن استفاده شود.

اداره آمار کار ایالات متحده (U.S. Bureau of Labor Statistics) شاخص قیمت مصرف کننده را به طور ماهیانه گزارش می‌کند و از سال 1913 آن را محاسبه کرده است.

این آمار مبتنی بر میانگین شاخص برای دوره‌ای بین 1982 تا 1984 است که روی 100 تنظیم شده.

بنابراین خوانش 100 از CPI به معنی تورم صفر از سال 1984 است درحالی‌که خوانش 175 و 225 نشان دهنده افزایش سطح تورم به ترتیب 75 و 125 درصدی است.

این نرخ تورم در واقع تغییر در شاخص نسبت به دوره قبلی است، چه ماهیانه باشد، چه فصلی، و چه سالیانه.

این شاخص تغییر قیمت کالاهای خرد و سایر مواردی که توسط مصرف کنندگان پرداخت می‌شود را اندازی می‌گیرد، اما شامل مواردی مانند سرمایه گذاری و پس انداز نمی‌شود و معمولاً هزینه‌ای که گردشگران سایر کشورها پرداخت می‌کنند نیز از آن حذف شده است.

شاخص قیمت مصرف کننده چه کاربردی دارد؟

شاخص قیمت مصرف کننده به دولت‌ها، مشاغل، و شهروندان، معیاری برای سنجش تغییر قیمت‌ها در اقتصاد می‌دهد و می‌تواند راهنمایی برای تصمیم‌گیری‌های آگاهانه در مورد اقتصاد باشد.

یکی از کاربردهای CPI نشان دادن قدرت خرید افراد جامعه است.

شاخص قیمت مصرف کننده و مؤلفه‌هایی که آن را تشکیل می‌دهند را همچنین می‌توان به عنوان شاخصی ضمنی برای عوامل اقتصادی، از جمله خرده‌فروشی، درآمدهای ساعتی یا هفتگی، و برای یافتن قدرت خرید مصرف‌کنندگان استفاده کرد.

در این مورد، با افزایش قیمت، قدرت خرید پول نیز کاهش پیدا می‌کند.

این شاخص را می‌توان برای تنظیم سطح صلاحیت افراد برای انواع خاصی از کمک‌های دولتی از جمله تأمین اجتماعی استفاده کرد. همچنین این شاخص به شکل خودکار می‌تواند تنظیم دستمزد بر اساس هزینه زندگی برای کارگران داخلی را فراهم کند.

طبق آمار اداره آمار کار ایالات متحده، تنظیم هزینه زندگی بیش از 50 میلیون نفر در تأمین اجتماعی، ارتش، و ارائه خدمات شهروندی فدرال در آمریکا همگی به شاخص قیمت مصرف کننده مرتبط‌اند.

چه افرادی و چه چیزهایی تحت پوشش قرار داده می‌شوند؟

آمار شاخص قیمت مصرف کننده شامل افراد حرفه‌ای، خوداشتغال، بی‌بضاعت، بیکار، و بازنشسته در کشور می‌شود.

افرادی که در این گزارش لحاظ نشده‌اند جمعیت روستایی یا غیر ساکن در کلان شهرها، خانواده‌های زارع، نیروهای مسلح، و یا افرادی هستند که در زندان‌ها یا در بیمارستان‌های روانی به سر می‌برند.

شاخص قیمت مصرف کننده هزینه سبد کالا و خدمات را در سراسر کشور به صورت ماهانه نشان می‌دهد. این کالاها و خدمات به هشت گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

  • Housing: مسکن
  • Apparel: پوشاک
  • Transportation: حمل و نقل
  • Education and communication: آموزش و ارتباطات
  • Other goods and services: سایر کالاها و خدمات
  • Recreation: تفریح
  • Medical care: مراقبت‌های پزشکی
  • Food and beverages: غذا و نوشیدنی

اداره آمار کار ایالات متحده فروش و مالیات غیرمستقیم، و هرچه که مستقیماً با قیمت کالاها و خدمات مصرف کننده مرتبط باشد، را نیز در شاخص قیمت مصرف کننده لحاظ می‌کند.

اما این آمار بقیه هزینه‌های نامرتبط مانند درآمد و مالیات تأمین اجتماعی را در نظر نمی‌گیرد.

از جمله سایر مواردی که در شاخص قیمت مصرف کننده لحاظ نمی‌شوند سرمایه‌گذاری (مانند سهام و اوراق مشارکت)، بیمه عمر، املاک و مستغلات و سایر مواردی هستند که به مصرف روزانه مصرف کنندگان ارتباطی ندارند.

محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده در آمریکا

اداره آمار کار ایالات متحده هر ماه اطلاعات حدود 80 هزار مورد را با تماس تلفنی یا ملاقات با فروشگاه‌های خرده فروشی، مراکز خدماتی (مانند ارائه‌دهندگان خدمات تلویزیون کابلی، خطوط هوایی، و آژانس‌های کرایه اتومبیل و کامیون)، واحدهای اجاره‌ای و مطب پزشکان در سرتاسر کشور ثبت می‌کند تا بهترین چشم‌انداز را برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده داشته باشد.

شاخص قیمت مصرف کننده در ایران

کل این بخش به دو زیربخش تقسیم می‌شود که به صورت زیر قابل توضیح است:

1. شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در نقاط شهری:

اطلاعات این بخش شامل: شاخص قیمت کالاها و خدمات در نقاط شهری به صورت ماهانه در گروه‌های اصلی و فرعی فعالیت و… است.

برای اولین بار، بانک ملی ایران در سال 1315، محاسبه شاخص هزینه زندگی و شاخص بهای عمده‌فروشی کالاها را در نقاط شهری آغاز کرد.

در سال 1338، با تغییر سال پایه، محاسبه شاخص هزینه زندگی و شاخص بهای عمده‌فروشی کالاها مورد تجدیدنظر قرار گرفت و با تأسیس بانک مرکزی ایران در سال 1339، مسئولیت تهیه شاخص‌های مذکور، به این بانک محول شد.

بانک مرکزی ایران، با توجه به تغییرات قابل ملاحظه در الگوی مصرف خانوارها و ترکیب هزینه آن‌ها، سال 1348 را سال پایه قرار داد و تجدیدنظر دوم را در محاسبه شاخص هزینه زندگی و شاخص بهای عمده‌فروشی کالاها به عمل آورد.

در سال 1353 تحولاتی در اوضاع اقتصادی کشور پدید آمد و سال مذکور به عنوان سال پایه در نظر گرفته شد. بر همین اساس، محاسبه شاخص‌های فوق، برای سومین بار مورد تجدیدنظر قرار گرفت.

در سال 1361، با توجه به تغییرات ایجاد شده در الگوی مصرف خانوارها که ناشی از تحولات اقتصادی و اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی بود، این سال به عنوان سال پایه انتخاب شد و تجدیدنظر در زمینه محاسبه شاخص‌های مذکور به عمل آمد.

بانک مرکزی در سال 1378، سال پایه را برای «شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطـق شهری ایران» از سال 1369 به سال 1376 تغییر داد.

شایان ذکر است در سال 1391 اطلاعات این شاخص بر اساس سال پایه 1390 توسط دفتر شاخص قیمت مرکز آمار ایران محاسبه و در سالنامه آماری کشور قرار گرفته و منتشر می‌شود.

بیشتر بخوانید: فرمول نرخ تورم

2. شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی خانوارها در نقاط روستایی:

اطلاعات این بخش شامل: شاخص قیمت کالاها و خدمات در نقاط روستایی به صورت ماهانه در گروه‌های اصلی و فرعی فعالیت و… است.

در سال 1353، مرکز آمار ایران برای اولین بار، طرح آمارگیری از قیمت خرده ‌فروشی تعدادی از کالاها و خدمات مصرفی در نقاط روستایی را به مرحله اجرا درآورد و از آن زمان تا مهرماه 1357، نتایج حاصل از آمارگیری‌های مذکور را همه ساله به صورت متوسط قیمت کالاها و خدمات مصرفی در نقاط روستایی، در قالب نشریات فصلی و سالانه، منتشر می‌کرد.

پس از آن، نتایج نیمه دوم سال 1358 و نیمه اول سال 1359 طرح‌ آمارگیری فوق، به صورت متوسط قیمت و شاخص قیمت کالاها و خدمات مصرفی روستایی در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت.

از سال 1361 لغایت سال 1375، شاخص بهای خرده‌فروشی کالاها و خدمات مصرفی خانوارها در نقاط روستایی، بر اساس سال پایه 1361 تهیه و منتشر می‌شد.

همچنین در سال 1376، سال 1374 به عنوان سال پایه انتخاب و آمارهای مورد نظر برای سال‌های 1375 لغایت 1383، به تفکیک استان‌ها و کل کشور تهیه و منتشر شده است. از سال 1383 تا سال 1391، سال 1381 به عنوان سال پایه مبنای محاسبه بوده است.

در حال حاضر بر اساس آخرین تجدیدنظر، سال 1390 به عنوان سال پایه مبنای محاسبه قرار گرفته است.

«شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی» توسط بانک مرکزی منتشر می‌شود. در این لینک می‌توانید این شاخص را برای سال‌های مختلف مشاهده کنید.

محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده در ایران

در ادامه نحوه محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده در ایران را بررسی می‌کنیم:

1. سابقه بررسی شاخص قیمت مصرف کننده

شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی اولین بار در ایران در سال 1315 تهیه شده و در سال 1338 جنبه‌های مختلف تهیه این شاخص مورد تجدید نظر اساسی قرار گرفت.

تجدیدنظرهای بعدی به علت تغییرات چشمگیر در الگوی مصرفی خانوارها و تحولات اجتماعی و اقتصادی به ترتیب در سال‌های 1348، 1353، 1361، 1369، 1376، 1383، 1390 و آخرین آن در سال 1395 صورت گرفت.

2. دوره بررسی

دوره بررسی این طرح ماهانه است.

3. زمان بررسی

زمان بررسی این طرح از اول هر ماه شروع و تا سی‌ام همان ماه ادامه پیدا می‌کند.

4. پوشش جغرافیایی

گسترش جغرافیایی شاخص به میزان قابل توجهی تعیین‌کننده درجه درستی و اعتبار شاخص است.

بدیهی است فرهنگ مصرفی و سلیقه افراد تا حدودی می‌تواند ناشی از شرایط اقلیمی و خصوصیات جغرافیایی هر منطقه باشد.

لذا جهت پوشش مناسب جغرافیایی در همه مناطق شهری کشور، 79 شهر نمونه در سطح استان‌های مختلف کشور به طریق علمی طوری انتخاب شده که تغییرات قیمت در آن‌ها نشانگر تغییرات در کل مناطق شهری و در هر استان باشد.

درنهایت شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در سطح 31 استان به صورت مستقل محاسبه و از ترکیب شاخص استان‌های مختلف، شاخص کل مناطق شهری کشور به دست می‌آید.

5. پوشش جمعیتی شاخص قیمت مصرف کننده

در سال پایه 1395 پس از انتخاب شهرها، حدود 17600 خانوار به طریق علمی از بین خانوارهای ساکن در 79 شهر انتخاب شده که متوسط هزینه آن‌ها نماینده متوسط هزینه همه خانوارهای ساکن در شهرهای ایران است.

خانوارهای نمونه، همه نوع خانوار با درآمدها و الگوهای مصرف متفاوت را شامل می‌شود.

پس از انتخاب خانوارها، با مراجعه مستقیم آمارگیران اداره آمار اقتصادی بانک مرکزی، ریز اقلام و هزینه آن‌ها پرسش و سپس به کل خانوارهای ساکن در هر استان و به کل مناطق شهری تعمیم داده می‌شود تا هزینه خانوارها برای کلیه کالاها و خدمات که در طول سال خریداری و به مصرف می‌رساند مشخص گردد.

6. کالاها و خدمات نماینده مشمول شاخص قیمت مصرف کننده

با توجه به تغییرات در الگوی مصرف خانوارها، در سال پایه 1395 با استفاده از نتایج بررسی بودجه خانوارهای شهری تجدید نظری در انتخاب کالاها و خدمات نماینده صورت گرفت و از بین کالاها و خدماتی که خانوارهای ساکن در شهرها مصرف می‌کنند، تعداد 386 قلم کالا و خدمت نماینده (294 قلم و 92 قلم خدمت) با توجه به اهمیت آن‌ها به طریق علمی انتخاب شده است.

طبقه‌بندی کالاها و خدمات

بر اساس طبقه‌بندی coicop، سیصد و هشتاد و شش قلم کالا و خدمت مشمول بررسی به 12 گروه اصلی تقسیم شده که ضرایب اهمیت آن‌ها به شرح ذیل است:

طبقه بندی کالا

12 گروه اصلی کالا و خدمات همراه با ضریب اهمیت آن‌ها

هر یک از گروه‌های اصلی هزینه نیز به زیر گروه‌هایی تقسیم می‌شوند که هر یک از زیر گروه‌ها به تنهایی شامل چندین کالا یا خدمت با خصوصیات مشابه بر اساس طبقه‌بندی coicop هستند.

به طور مثال گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها شامل گروه‌های مختلفی از کالاهاست که عمده‌ترین آن‌ها به شرح ذیل است:

زیرگروه کالا

عمده‌ترین زیرگروه‌های دسته خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها

کالاهای مشمول شاخص از 104 قلم کالای گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها و 282 قلم کالای غیر خوراکی و خدمت تشکیل می‌شود.

7. نحوه جمع‌آوری اطلاعات

جمع آوری اطلاعات مربوط به قیمت کالا‌ها و خدمات در همه شهرهای مورد بررسی از طریق مراجعه مستقیم آمارگیران ثابت رسمی، محلی و کارآزموده اداره آمار اقتصادی بانک مرکزی به منابع اطلاع و مصاحبه با آن‌ها صورت می‌گیرد.

در محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده، برای دستیابی به قیمت‌های واقعی، آمارگیران اقتصادی این اداره هر ماه به حدود 40000 منبع اطلاع مراجعه و قیمت جاری بیش از 121000 مظنه از کالاها و خدمات را پرسش نموده و در صورتی که قیمت کالا یا خدمتی در ماه قیمت گیری نسبت به ماه گذشته افزایش یا کاهش داشته باشد، دلایل این نوسان، بررسی و ثبت می‌شود.

در جمع آوری اطلاعات همواره سعی می‌شود قیمت‌های عملی حاکم بر بازار هر شهر جمع آوری و گزارش شود.

بیشتر بخوانید: چگونه تورم را کاهش دهیم

8. روش محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده

پس از جمع‌آوری قیمت‌ها، برای محاسبه شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی، فرمول شاخص قیمت لاسپیرز (لاسپیرز تعمیم یافته) به کار می‌رود که از این فرمول برای محاسبه میزان تورم در سطح هر یک از استان‌ها و سپس کل کشور استفاده می‌شود.

در این روش، معمولاً یک سال به عنوان سال پایه انتخاب و در آن سال بر اساس آمارگیری از خانوارهای نمونه شهری و بر مبنای سبد هزینه خانوار، اهمیت هر یک از کالا‌ها و خدمات که عبارت است از نسبت هزینه آن قلم به کل هزینه خانوار، تعیین می‌گردد.

بدین ترتیب میزان تأثیر هر یک از کالاها و خدمات نماینده در محاسبه تورم متناسب با اهمیت آن‌ها تعیین می‌شود.

برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده با توجه به فرمول لاسپیرز تغییرات قیمت کالاها و خدمات مصرفی خانوارها در هر زمان نسبت به زمان پایه سنجیده می‌شود، به این صورت که مقدار مصرف تعیین‌شده برای هر یک از کالاها و خدمات در سال پایه، در قیمت جدید ضرب و هزینه جدید در زمان مورد‌نظر به دست می‌آید.

با جمع کلیه هزینه‌های جدید اقلام سبد خانوار، مجموع هزینه خانوارهای شهری بر اساس قیمت‌های جدید محاسبه و سپس این هزینه بر هزینه خانوار در سال پایه تقسیم شده و عدد حاصل در 100 ضرب می‌شود. بدین ترتیب شاخص در زمان مورد‌نظر به دست می‌آید.

به عنوان مثال اگر سبد هزینه خانواری در سال پایه از دو کالای نان و گوشت تشکیل شده باشد و قیمت این دو کالا در سال پایه به ترتیب 1000 و 50000 ریال باشد و در سال مورد نظر (n) به 1500 و 70000 ریال برسد و با فرض آنکه مقادیر مصرفی نان و گوشت در سال پایه به ترتیب معادل 200 و 80 باشد برای محاسبه شاخص به صورت زیر عمل می‌کنیم:

فرمول شاخص قیمت مصرف کننده

نرخ تورم در هر سال با توجه به فرمول ذیل محاسبه می‌شود:

فرمول تورم

جزییات فرمول

9. تغییرات شاخص بهای کالاها و خدمات مصرف طی سال‌های مختلف

شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در سال‌های 1315 تا 1396 دارای تغییرات متفاوتی بوده که در جدول ذیل درج شده است:

تورم سالیانه ایران

شاخص بهای کالاها و خدمات در مناطق شهری ایران

اهمیت شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) در فارکس

اگر به جفت ارزهای فارکس که بیش از همه ترید می‌شوند نگاه کنید خواهید دید که دلار آمریکا، یورو، پوند انگلیس و ین ژاپن بیشترین مبادله را در بازار جهانی فارکس دارند.

بیشترین مبادلات فارکس بین جفت ارز EURUSD یا همان دلار آمریکا-یورو انجام می‌گیرد.

شاخص قیمت مصرف کننده یا CPI در فارکس اهمیت دارد چون روی ارزش پول هر کشور تأثیر می‌گذارد.

شاخص CPI آمریکا که به طور ماهانه و سالانه توسط اداره آمار کار آن کشور منتشر می‌شود مستقیماً روی ارزش دلار آمریکا اثر می‌گذارد.

از یک طرف شاخص قیمت مصرف کننده آمریکا تأثیرات بنیادی وضعیت قیمت‌ها و نرخ تورم را روی ارزش دلار آمریکا نشان می‌دهد.

اما از طرف دیگر پس از منتشر شدن این شاخص، تریدرها و فعالان بازار به آن واکنش می‌دهند و از این رو خود شاخص CPI آمریکا هم روی قیمت دلار آمریکا اثر می‌گذارد.

مثلاً اگر در آمریکا نرخ تورم بالاتر از اروپا باشد این موضوع روی ارزش دلار آمریکا در مقابل یورو اثر منفی می‌گذارد. توجه داشته باشید این شاخص فقط یکی از عوامل مؤثر بر ارزش پول است و ممکن است تأثیر آن به واسطه دیگر عوامل شدیدتر و یا خفیف‌تر شود.

به‌طور مثال ممکن است در عین حال سرعت رشد اقتصادی یا بازگشایی اقتصاد پس از دوران رکود در آمریکا بیشتر از اروپا باشد و این امر روی ارزش دلار آمریکا اثر مثبت بگذارد.

اهمیت شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) در سهام و کریپتوکارنسی‌ها

شاخص CPI نرخ تورم و همچنین بعضاً سرعت رشد و یا بازگشایی اقتصادی پس از دوران رکود را نشان می‌دهد.

در یک سناریوی فرضی بالاتر رفتن CPI در یک کشور می‌تواند باعث شود که بخشی از صاحبان سهام در شرکت‌های آن کشور نگران کاهش ارزش دارایی خود شوند.

در نتیجه سهام خود را بفروشند و سهام کشورهایی را بخرند که تورم کمتری دارند. این امر می‌تواند باعث کاهش ارزش سهام در کشور شود.

اما همان‌طور که گفتیم در سناریویی دیگر ممکن است این افزایش CPI همراه با افزایش رشد و فعالیت‌های اقتصادی باشد. در این صورت اغلب سهامداران به شکل بالا رفتار نخواهند کرد.

همچنین افزایش CPI یک کشور ممکن است باعث شود که عده‌ای از صاحبان ارز آن کشور نگران کاهش ارزش پول خود شوند.

در نتیجه پول نقد را به دارایی‌هایی مانند فلزات (مثلاً طلا و نقره) و یا سهام تبدیل کنند. این امر می‌تواند باعث افزایش ارزش فلزاتی مانند طلا و برخی سهام شود.

همین اتفاق می‌تواند برای کریپتو یا همان ارز دیجیتال بیفتد. اگر شاخص CPI عده‌ای را متقاعد کند که قرار است ارزش پولشان کمتر شود ممکن است تصمیم بگیرند با پول خود نوعی کریپتو بخرند که فکر می‌کنند قرار است دچار کاهش ارزش نشود.

مثلاً در این شرایط افرادی که فکر کنند قرار است با افزایش CPI در آمریکا و اروپا ارزش دلار و یورو هر دو پایین بیاید ممکن است مقداری از دلار و یورو خود را بفروشند و بیت‌کوین یا کریپتویی دیگر بخرند.

سخن پایانی

شاخص قیمت مصرف کننده یا سی پی آی (CPI) ابزار مهمی است که هدف آن نشان دادن تغییرات بهای تمام شده کالاها و خدمات به مرور زمان است. نرخ تورم رسمی محاسبه تغییرات شاخص بهای مصرف کننده در یک دوره زمانی مشخص است.

اگرچه CPI ممکن است مانند بیشتر داده‌های اقتصادی پیچیده به نظر برسد، اما به طرق مختلف از جمله تعیین قدرت خرید افراد جامعه بر مصرف کنندگان تأثیر می‌گذارد.

CPI سلامت کلی اقتصاد کشورها را می‌سنجد و یکی از پرکاربردترین شاخص‌های اقتصادی است که افراد از آن برای پی بردن به میزان افزایش یا کاهش قیمت‌ها استفاده می‌کنند.

مقالات مرتبط:

آیا این مطلب مفید بود؟
‌بله‌‌خیر‌
این اصطلاح در واژه‌نامه جامع بورسینس منتشر شده است.سایر اصطلاحات و واژه‌های اقتصادی و مالی را ببینید ...

شما در بورس، علاوه بر خرید و فروش سهام:

  • می‌توانید در دارایی‌هایی مانند طلا و مسکن سرمایه‌گذاری کنید
  • در صندوق‌های سرمایه گذاری بدون ریسک، سود ثابت بگیرید

برای شروع سرمایه‌گذاری، افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

نام شرکتویژگی‌هاامتیاز
کارگزاری آگاه
  • باشگاه مشتریان با جایزه
  • نرم‌افزار معاملاتی پیشرفته
  • دریافت اعتبار معاملاتی
  • خرید آنلاین صندوق‌ سرمایه‌گذاری
  • ثبت‌نام آنلاین برای کد بورسی
blankثبت نام در بورس

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

نام خدماتویژگی‌ها
دوره‌های آموزش تحلیل تکنیکال
  • دوره‌های حضوری + غیرحضوری
  • شناخته‌شده‌ترین اساتید
  • در سطح مقدماتی، متوسط و پیشرفته
  • ارائه مدرک معتبر گذراندن دوره
blank

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

جدیدترین واژه‌ها و اصطلاحات

هج فاند
هج فاند (Hedge Fund) یا صندوق پوشش ریسک نوعی مشارکت محدود بین سرمایه‌گذاران خصوصی است. سرمایه‌ی هج فاندها...
سهام خزانه
سهام عادی یا ممتاز یک شرکت سهامی که توسط همان شرکت مجددا خریداری شده است را به‌عنوان سهام خزانه  (به...
خزانه
خزانه امروز محل تمرکز نقدینه دولت، دریافت‌ها و پرداخت‌های آنها است. یکی از مهم‌ترین وظایف خزانه، جمع...
نسبت قیمت به درآمد
نسبت میان قیمت و درآمد هر سهم شرکت را نسبت قیمت به درآمد (یا نسبت P/E) می‌نامند. اگر نسبت P/E یک شرکت...
سوگیری
بایاس (Bias) یا سوگیری به هر نوع خطای سیستماتیک در طرح (Design)، انجام (Counduct) و آنالیز مطالعه می‌گویند...
بودجه بندی سرمایه‌ای
بودجه‌بندی را فرایند تخصیص منابع محدود به نیازهای نامحدود می‌دانند. مجموع کوشش‌هایی که صرف تدوین و تخصیص...
شاخص NFP
شاخص NFP یکی از عوامل اصلی ایجاد نوسان در بازارهای مالی است و روند حرکت قیمت را در هر ماه مشخص می‌کند....
کالای عمومی
در علم اقتصاد کالاها بر اساس 2 ویژگی رقابت پذیری و تخصیص پذیری به چهار دسته تقسیم می‌شوند. کالایی که...
blank