این روزها سرعت و مقیاسپذیری یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که بلاک‌چین‌ها باید داشته باشند.
استفاده از فناوری‌های لایه 1 و لایه 2 از جمله محبوب‌ترین روش برای بهبود مقیاسپذیری و کاهش ترافیک تراکنش‌هاست.
لایه 1 لایه پایه شبکه بلاک‌چین است. بلاک‌چین‌هایی مثل سولانا، اتریوم و بیت‌کوین از بلاک‌چین‌های لایه 1 هستند.
عناوین مطلب:
شبکه‌های لایه 2 در بالای شبکه‌های لایه 1 قرار می‌گیرند. معمولاً لایه 2 سریع‌تر و ارزان‌تر از لایه پایه بلاک‌چین است. فناوری‌های لایه 2 می‌توانند تراکنش‌ها را سریع‌تر با هزینه کمتری انجام دهند.
بیشتر بخوانید: لایه 1 بلاک‌چین و هر آنچه که باید درباره آن بدانید!
در این مطلب قرار است نحوه پل زدن به لایه 2 یک بلاک‌چین مانند اتریوم را بررسی کنیم. برای آشنایی بیشتر یا این موضوع و مراحل آن تا پایان همراه ما باشید.
تشخیص لایه‌های یک بلاک‌چین
تشخیص اینکه آیا یک بلاک‌چین فقط از یک فناوری استفاده می‌کند یا نه آسان است.
از طرفی به‌راحتی می‌توان متوجه شد که آیا ارز اصلی پلتفرم برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها از طریق اثبات سهام یا استخراج به دست می‌آید یا شبکه در نهایت برای به پایان رساندن عمل تولید توکن‌های جدید خود به بلاک‌چین دیگری متکی است.
اگر یک بلاک‌چین مستقل باشد به این معنی است که فقط یک لایه دارد. درنتیجه باید به لایه 1 آن توجه کرد.
لایه 2 به لایه 1 یا همان لایه پایه، وابسته است. این وابستگی به این معنی است که بعد از انجام تراکنش، داده‌ها را به آن برمی‌گرداند. اغلب بلاک‌چین‌های دو لایه، نسبت به بلاک‌چین‌های لایه 1 غیرمتمرکزتر هستند.
در اصل این روشی است که باعث می‌شود تراکنش‌ها سریع‌تر و ارزان‌تر انجام شوند. نمونه‌هایی از فناوری‌های مقیاس‌بندی لایه 2 شامل Arbitrum ،Polygon و Optimism است.
پل‌های توکنی مانند Multichain ،WBTC ،Ren و Wormhole به کاربران اجازه می‌دهد تا بتوانند دارایی‌ها را در سراسر بلاک‌چین جابه‌جا کنند.
مقیاس‌بندی لایه 2
اساسا مهم‌ترین موردی که سرعت تراکنش‌ها را بالا می‌برد، مقیاس‌بندی لایه 2 است.
این لایه به‌جای بریج‌های چند زنجیره‌ای (Multichain Bridges) به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های خود را به شبکه‌های متعدد بلاک‌چین منتقل کنند.
کاربران برای استفاده از سرعت و ارزانی فناوری لایه 2، باید وجوهی را به این شبکه‌های جایگزین ارسال کنند، معامله خود را انجام دهند و سپس، در صورت تمایل، تمام ارزهای دیجیتال خود را دوباره به لایه پایه بلاک‌چین بفرستند.
برای مثال، می‌توان 10 اتریوم را به لایه Loopring ارسال کرد. در مرحله بعدی، آن را در یک صرافی غیرمتمرکز و بدون گس معامله کنید، سپس هرآنچه باقی‌مانده است را مجدد به بلاک‌چین اتریوم بفرستید.
مراحل پل زدن از لایه پایه به لایه 2 و برعکس
اگر به‌عنوان یک کاربر می‌خواهید سرعت تراکنش‌های ارسالی به بلاک‌چین اتریوم را بالا ببرید و از طرفی هزینه‌ها را هم کم کنید، لازم است درباره مراحل انتقال آن اطلاعات داشته باشید.
خوشبختانه روش انتقال تراکنش‌ها در بیشتر بریج‌ها (پل‌ها) نسبتاً سازگار است.
اگر روش پل زدن به یکی از این فناوری‌ها را بیاموزید، می‌توانید برای نمونه‌های مشابه دیگر از این روش استفاده کنید. ما در ادامه اصلی‌ترین مراحل انتقال تراکنش‌ها را به شما آموزش خواهیم داد.
مرحله 1؛ انتخاب شبکه لایه 2
اولین کاری که باید انجام دهید این است که یک شبکه لایه 2 را انتخاب کنید. این شبکه باید همان پلتفرمی باشد که قصد دارید توکن‌های خود را به آن متصل کنید.
انتقال وجه از L1 به L2 را به نام پل زدن یا بریج (bridge) می‌شناسند. همچنین همه پل‌ها چند زنجیره‌ای نیستند، برخی فقط با اتریوم کار می‌کنند.
بیشتر بخوانید: بایننس بریج (Binance bridge) چیست؟
فناوری‌های مختلف و فراوانی وجود دارند و برخی از آنها فقط با شبکه خاصی سازگار هستند. اتریوم یکی از پرکاربرد‌ترین و محبوب‌ترین شبکه‌هایی است که با فناوری‌های لایه دو کار می‌کند. زیرا نسبتاً گران و کند است.
پل‌های برجسته لایه 2 اتریوم عبارت‌اند از:
- Arbitrum
- Boba
- Loopring
- Optimism
- dYdX
همچنین بریج‌های توکن چند زنجیره‌ای دیگری هم وجود دارند که بر قابلیت همکاری متمرکز است. کاربران در این بریج‌ها می‌توانند توکن‌های خود را بین بلاک‌چین‌ها منتقل کنند.
مهم‌ترین ویژگی این بلاک‌چین‌ها حذف نگرانی کاربران درباره پشتیبانی بریج از توکن بومی موردنظر آنهاست. زیرا قابلیت چند زنجیره‌ای آنها باعث می‌شود تا بتوانند با هر توکنی از بلاک‌چین‌های مختلف ارتباط برقرار کنند.
مرحله 2؛ انتخاب کیف پول Web3
پل‌های L2 از طریق کیف پول‌های Web3 غیرحضوری قابل‌دسترسی هستند.
متاماسک محبوب‌ترین کیف پولی است که کاربران از آن استفاده می‌کنند. البته اکثر کیف پول‌ها قابلیت اتصال به لایه دوم را دارند.
موجودی کیف پول شما باید متشکل از دارایی‌هایی که قصد دارید آنها را به لایه 2 بریج بزنید و همچنین توکن‌های اصلی لایه پایه باشد. برای مثال اگر از شبکه اتریوم استفاده می‌کنید، ETH توکن اصلی است.
مرحله 3؛ پل زدن به لایه 2
بریج زدن را آغاز کنید. برای این مثال، فناوری Optimism را بررسی می‌کنیم. البته لازم به ذکر است که این روش در همه بریج‌ها سازگار است.
پس از رسیدن به دروازه لایه 2، با صفحه‌ای روبرو می‌شوید که به شکل زیر است: در اینجا، می‌توانید هر توکن لایه 1 یا ERC-20 (یا خود ETH) را به پل تبدیل کنید. این توکن شما را به شبکه L2 منتقل می‌کند. بعدازاین کار، با صفحه زیر روبه‌روی خواهید شد:
در نظر داشته باشید که برای انتقال دارایی‌ها مجبورید هزینه گس را بپردازید. نکته مهم اینجاست که بعد از پل زدن، هزینه‌ها به میزان چشم‌گیری کاهش پیدا می‌کند. پس نگران هزینه اولیه نباشید.
حدود 20 دقیقه زمان برای رسیدن تراکنش به لایه 2 یعنی Optimism لازم است. پس از تسویه معامله، با پیام زیر مواجه خواهید شد:
مرحله 4؛ انتقال به پلتفرم دیفای مورد نظر
بعد از آغاز بریج زدن به لایه 2، اکنون توکن‌های شما باید در شبکه لایه 2 باشند.
این به این معنی است که شما می‌توانید آنها را در هر پروتکل مالی غیرمتمرکز که L2 را ادغام کرده است، استفاده کنید. همچنین می‌توان توکن‌ها را به کیف پول‌های L2 دیگر هم منتقل کرد.
نگاهی به فناوری Optimism و مثال گفته شده بیندازیم. با بریج زدن از اتریوم به اپیمیسم، می‌توانید به‌جای شبکه گران و اصلی اتریوم، از طریق پل Optimism L2 در Uniswap معامله کنید.
برای انجام این کار، پس از انجام پرداخت، با زدن گزینه Optimism از برگه انتخاب شبکه و دادن مجوز به متاماسک برای تغییر شبکه از اتریوم به Optimism تغییر مکان دهید.
Uniswap در مثال ذکر شده 15 دلار برای مبادله 0.01 اتریوم برای DAI در شبکه اصلی اتریوم درخواست کرد. این در حالی است که همین معامله در شبکه اصلی اتریوم تا 27 دلار هم می‌رفت.
بااین‌حال، زمانی که از اتریوم به اپتیمیسم رفتیم و 0.0099 ETH معامله کردیم، اپتیمیسم کمتر از 1 دلار کارمزد تراکنش را دریافت کرد. همچنین معامله فقط 1.5 ثانیه طول کشید.
روش عملکرد فناوری آربیتروم هم تقریبا مشابه همین است. البته برخی بریج‌های دیگر ممکن است کمی متفاوت عمل کنند، اما تغییرات آنها هم جزئی است.
گاهی اوقات ممکن است کارمزد تراکنش با ارز دیجیتال بومی L2 را بپردازید. در برخی لایه‌ها هم امکان دارد هزینه‌ای برای تراکنش پرداخت نکنید.
مرحله 5؛ برگشت به لایه پایه
مرحله پنجم اختیاری است. در این مرحله می‌توانید وجوه خود را دوباره به شبکه اصلی برگردانید.
در صورت تمایل کاربران، می‌توانند به طور نامحدود در لایه 2 معامله کنند و دیگر هرگز با شبکه اصلی بلاک‌چین یا همان لایه پایه، تعاملی نداشته باشند.
بااین‌حال، اگر می‌خواهید پل را معکوس کنید، همیشه می‌توانید وجوه خود را به نسخه‌های اصلی بفرستید. بریج‌ها برای انجام این کار زما‌ن‌های مختلفی دارند. برای مثال، برداشت‌های متکی به فناوری به نام جمع‌آوری‌های خوش‌بینانه، یک هفته کامل طول می‌کشد تا به اتریوم بازگردند.
بیشتر بخوانید: فناوری میان زنجیره‌ای (Cross Chain) چیست؟ + معرفی پلتفرم‌های مهم
زمان باعث می‌شود تا اعتبارسنجی‌های بلاک‌چین هرگونه اختلافی و حتی تراکنشی که مشکوک است را بررسی کرده و جلوی آنها را بگیرند.
این نکته را هم در نظر داشته باشید که ممکن است برای درخواست توکن‌ها از شبکه L2 نیاز به پرداخت تراکنش باشد. در عمل کاربران ترجیح می‌دهند این کار را انجام ندهند. زیرا هزینه‌های برگشت تراکنش از لایه دوم به لایه پایه گران‌تر، طولانی‌تر و سخت‌تر است.
البته اگر کاربران تراکنش را از طریق پروتکل هاپ (Hop) یا Celer و در شبکه اپتیمیسم انجام دهند، می‌توانند زمان کمتری برای برگشت تراکنش خود منتظر باشند. بااین‌وجود این پروتکل هم ممکن است تا حدود 20 دلار هزینه داشته باشد.
جمع‌بندی
در این مطلب از بورسینس هم درباره عملکرد لایه دوم بلاک‌چین و نقش آن در بهبود سرعت تراکنش‌ها صحبت کردیم.
نحوه پل زدن از اتریوم به لایه 2 بسیار آسان است. برای این کار فقط لازم است از کیف پول ارز دیجیتال خود استفاده کرده و این کیف پول را به لایه‌های 2 مثل آربیتروم، اپتیمیسم و … متصل کنید.
مراحل و آموزش‌هایی که در مثال گفته شده با هم بررسی کردیم، مراحل کلی این عملکرد است. با یاد گرفتن این روش‌ها می‌توانید به‌راحتی از هر فناوری لایه 2 دیگری برای پل زدن تراکنش‌ها استفاده کنید.
شما چه تجربه‌ای از نحوه پل زدن از اتریوم به لایه 2 دارید؟ آیا مراحل و بخش‌های فناوری مورداستفاده شما با آنچه گفته شد متفاوت است؟ تجربیات و نکات ضروری مرتبط با این عملکرد را با ما در بخش دیدگاهها به اشتراک بگذارید.
قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید: